HO CHI MINH – De Vietnamees Phuong Vinh Bao uit het nieuwe biljartwalhalla werd in 2023 uit het niets wereldkampioen driebanden en was in één klap beroemd. De nieuwe Vietnamese ster heet Duc Minh Tran, net zo onbekend in World Cup toernooien, maar plotseling de held van duizenden Vietnamese biljartfans. Hij zegevierde zondag na een sensationele week in de World Cup van Ho Chi Minh en liet alle grote kopstukken van het wereldpodium achter zich. Duc Minh Tran’s naam staat in zijn land vanaf deze week met gouden letters geschreven. In de finale versloeg hij de Koreaan Jun Tae Kim met 50-46 in 23 beurten (2.174/2.091). Zelden of nooit kreeg een World Cup zo’n sensationele winnaar. De nieuwe held van vele duizenden Vietnamese biljartfans kon het zelf niet geloven. Voor de slotdag in de biljartarena hadden supporters een groot spandoek opgehangen met een onwaarschijnlijke voorspelling: ’Tran Duc Minh Champion.’ De gekte onder de honderden fans was haast onwezenlijk en steeg naar een hoogtepunt nadat Duc Minh Tran zich tot winnaar had gekroond. Alles en iedereen juichte, de winnaar zelf nog het meest van allemaal.
Toen Duc Minh Tran zondag zijn halve finale won, stak een doldwaze supporter op de tribune zelfs een spartelende baby de lucht in om zijn vreugde te tonen. Na de finale juichten ze het nieuwe idool minutenlang toe. De Vietnamees, totaal niet gewend aan dat soort succes, poseerde al na de halve finale alsof hij de World Cup had gewonnen. Toen dat een paar uur later echt gebeurde, was het wonder compleet. De finale Tran-Kim was lang een one-man show van de latere winnaar. Hij liep uit naar 15-2, 21-8 en ging de pauze in met 25-16. De Koreaan, al eerder in deze World Cup goed voor een stuntserie van 22, gaf zich nog niet gewonnen. Twee series van 7 en 12 in de 19e en 20e beurt brachten de spanning weer helemaal terug (46-45), maar in een doodse stilte, afgewisseld met vreugdekreten van de tribunes, finishte Tran met 2 en 3: 50-46.
De vreugde stond in een schril contrast met het verdriet van Jun Tae Kim. De 31-jarige Vietnamees uit Seoul stond voor de tweede keer in een finale. Net als in Sharm El Sheikh vorig jaar greep Kim naast het goud. Voor de zesde keer in zijn carrière stond de huidige Aziatische kampioen op een World Cup podium: twee keer als tweede, vier keer als derde!!!!
Wat was vooraf bekend over Duc Minh Tran, de grote winnaar, voordat hij in deze World Cup onder meer Haeng Jik Kim (40-9), Tayfun Tasdemir (40-28) en Quyet Chien Tran (50-33) had verslagen en na zijn winst tegen Tolgahan Kiraz plotseling in de finale van een World Cup stond? De Vietnamees is 41, woont in Bien Hoa City, op zo’n dertig kilometer van Ho Chi Minh, zijn trainer en coach is Dat Lam, een regionale coach. Duc Minh is vader van twee kinderen en verkoper van biljartspullen in een kleine biljartclub. Hij werd kampioen van zijn land in 2020 en vertrok daarna naar de PBA in Korea. Daar was hij weinig succesvol en keerde hij na een jaar weer terug naar Vietnam en de UMB.
Op internationaal niveau speelde Tran alleen mee in de World Cups in Ho Chi Minh. Daar versloeg hij Murat Naci Coklu in 2019, verloor hij onder meer van Marco Zanetti in dat jaar, speelde gelijk tegen Myung Woo Cho in 2018 en verloor op één carambole van de enige Koreaanse wereldkampioen Sung-Won Choi. Meer dan dat had de huidige nummer 250 van de UMB wereldranglijst nooit bereikt.
Het leven van de bijna onbekende biljarter zal in zijn land ongetwijfeld veranderen. Hij maakt een enorme sprong op de ranglijst en zal ongetwijfeld vanaf nu ook in andere World Cups verschijnen. Het Vietnamese biljarten blijft maar verbazen en grote kampioenen voortbrengen. De wereldkampioen van nu komt uit Vietnam, de wereldkampioen voor landenteams komt uit Vietnam en nu dus ook de winnaar van de World Cup in Vietnam. Het land kijkt nu al uit naar het Wereldkampioenschap driebanden, dat dit jaar van 25-29 september in Binh Thuan wordt georganiseerd.
Dick Jaspers blijft de aanvoerder van de wereldranglijst: de zogeheten Players Ranking. De Nederlander heeft 356 punten en is nummer 1 voor Quyet Chien Tran met 346, Myung Woo Cho met 330, Eddy Merckx met 294 en Jun Tae Kim met 293. De UMB hanteert sinds dit jaar ook een Event Ranking. Daarin is Jun Tae Kim de klassementsleider met 364 punten voor Quyet Chien Tran met 363, Dick Jaspers met 323, Myung Woo Cho met 319 en Torbjörn Blomdahl met 312.
Het overzicht van de halve finales:
Jun Tae Kim-Burak Hashas 50-32 in 19 (2.500/1.684
De Koreaan van de superserie in de kwartfinales (22) maakte een eind aan het avontuur van Burak Hashas. De overwinningen tegen Dick Jaspers en Eddy Merckx hadden de 18-jarige kennelijk fysiek gesloopt, want Jun Tae Kim trof een opvallend tamme Turk tegenover zich in de halve finale. De Koreaan startte zelf met 4, 6 en 3 (14-4), Hashas kon pas in de 9e beurt iets terugdoen met een serie van 8 (21-14 voor de Koreaan). Maar in plaats van een nieuwe start, viel jonge Burak weer terug in een fase met kleine serietjes, terwijl Jun Tae Kim zijn ritme vond en met 11 in de 15e beurt de beslissende kloof sloeg (40-22). Die voorsprong gaf hij niet meer weg. Met nog eens 3 en 5 (Harak in 8 beurten vier keer 3) lag de weg naar de finish open. Jun Tae Kim speelt later op de dag zijn tweede finale in een World Cup.
Duc Minh Tran-Tolgahan Kiraz 50-42 in 49 (1.020/0.857)
De tweede halve finale tussen twee spelers zonder World Cup historie eindigt in een marathon. De zenuwen gieren door de keel bij Duc Minh Tran en Tolgahan Kiraz, want voor één van de twee gaat deze World Cup eindigen met een glorieus optreden in de finale. De start is al heel moeizaam met 6-5 in 10 beurten. Tolgahan Kiraz, die af en toe de handen omhoog heft en wanhopig naar boven kijkt, laat 13 nullen noteren in zijn eerste 20 beurten. Het lijkt iets beter te gaan met twee keer 4 voor beide spelers, totdat Tran als eerste de ban doorbreekt. De Vietnamees maakt een serie van 9, dat blijkt achteraf de beslissende aanval. Het wordt nog wel 41-40 voor Kiraz, daarna heeft Tran de betere eindsprint met 4 en 3 in de laatste beurten. Het publiek wordt nu al gek van vreugde, wat moet dat in de finale worden.
Halve finales:
Jun Tae Kim-Burak Hashas 50-32 in 19 (2.500/1.684
De Koreaan van de superserie in de kwartfinales (22) maakte een eind aan het avontuur van Burak Hashas. De overwinningen tegen Dick Jaspers en Eddy Merckx hadden de 18-jarige kennelijk fysiek gesloopt, want Jun Tae Kim trof een opvallend tamme Turk tegenover zich in de halve finale. De Koreaan startte zelf met 4, 6 en 3 (14-4), Hashas kon pas in de 9e beurt iets terugdoen met een serie van 8 (21-14 voor de Koreaan). Maar in plaats van een nieuwe start, viel jonge Burak weer terug in een fase met kleine serietjes, terwijl Jun Tae Kim zijn ritme vond en met 11 in de 15e beurt de beslissende kloof sloeg (40-22). Die voorsprong gaf hij niet meer weg. Met nog eens 3 en 5 (Harak in 8 beurten vier keer 3) lag de weg naar de finish open. Jun Tae Kim speelt later op de dag zijn tweede finale in een World Cup.
Duc Minh Tran-Tolgahan Kiraz 50-42 in 49 (1.020/0.857)
De tweede halve finale tussen twee spelers zonder World Cup historie eindigt in een marathon. De zenuwen gieren door de keel bij Duc Minh Tran en Tolgahan Kiraz, want voor één van de twee gaat deze World Cup eindigen met een glorieus optreden in de finale. De start is al heel moeizaam met 6-5 in 10 beurten. Tolgahan Kiraz, die af en toe de handen omhoog heft en wanhopig naar boven kijkt, laat 13 nullen noteren in zijn eerste 20 beurten. Het lijkt iets beter te gaan met twee keer 4 voor beide spelers, totdat Tran als eerste de ban doorbreekt. De Vietnamees maakt een serie van 9, dat blijkt achteraf de beslissende aanval. Het wordt nog wel 41-40 voor Kiraz, daarna heeft Tran de betere eindsprint met 4 en 3 in de laatste beurten. Het publiek wordt nu al gek van vreugde, wat moet dat in de finale worden?
Het overzicht van de World Cup:
De tweede World Cup van 2024 keek al ver vooraf uit naar de come-back van Frédéric Caudron en werd beloond door de Belgische maestro met een hoofdrol in de prille voorronden. Hij werd in de eerste sessie nog wel vooraf gegaan door de Vietnamees Van Anh Huy Pham, maar werd runner-up met Birol uymaz, ook terug van de PBA, in zijn schaduw. De eerste Koreaan met dagwinst was Su Yeong Park, Caudron eindigde in de top vijf van die tweede dag. Toen al, in die eerste dagen, diende zich een nieuwe Vietnamese ster aan. Duc Minh Tran schitterde op de derde dag als koploper met 2.692 gemiddeld voor Hyeong Kon Kim en Frédéric Caudron. De opvallende spelers die op die dag sneuvelden waren Ryuuji Umeda, de ex-wereldkampioen, en Birol Uymaz.
De laatste kwalificatie gaf het vertrouwde gezicht van Glenn Hofman te zien, de Nederlander die twee keer op het podium stond in vorige World Cups. Hij versloeg Caudron in zijn groep en finishte met 2.500. Voor Caudron was er een troostprijs: hij kon met 2 matchpunten en 2.033 mee naar het hoofdtoernooi als beste runner-up, net als Burak Hashas als nummer 3.
Met Dick Jaspers als soevereine leider werd de eerste dag van het hoofdtoernooi afgesloten. De Nederlander haalde net als Berkay Karakurt zes matchpunten uit de drie groepswedstrijden. Ruben Legazpi, met vijf matchpunten, was de beste poulewinnaar in moyenne met 2.142. Eddy Merckx, als nummer 2 in zijn poule, de allerbeste met 2.804. Het toernooi eindigde op die eerste dag voor Phuong Vinh Bao, de wereldkampioen, Torbjörn Blomdahl, Haeng Jik Kim, Tayfun Tasdemir, Sameh Sidhom, Jérémy Bury, Martin Horn en Glenn Hofman.
Bij de beste 16 ging het slagveld verder: Dick Jaspers werd verslagen door Burak Hashas (50-30 in 24), Myung Woo Cho door Frédéric Caudron met 50-41 in 25, Quyet Chien Tran door Duc Minh Tran met 50-33 in 23 en Marco Zanetti door Tolgahan Kiraz met 50-40 in 23.
Dat leidde tot de kwartfinales waarin Burak Hashas opnieuw een stunt uithaalde tegen Eddy Merckx, Jun Tae Kim vonniste over Frédéric Caudron met die briljante serie van 22 en Duc Minh Tran zijn avontuur verder verlengde met winst op Berkay Karakurt.
Zo ging het op zondag naar de halve finales met Jun Tae Kim-Burak Hashas en Tolgahan Kiraz-Duc Minh Tran. En in elk geval zal één van de vier finalisten voor het eerst in zijn carrière een World Cup winnen.