VIERSEN – De Turkse hattrick op het Wereldkampioenschap voor landenteams werd zondagmiddag uitbundig gevierd in een Duitse speelzaal die voor een groot deel met Turkse fans was gevuld. Tayfun Tasdemir, de regerend wereldkampioen en Semih Sayginer, de Turkse kampioen, versloegen in de finale van het mondiale kampioenschap de Zweedse tandem Torbjörn Blomdahl en Michael Nilsson met een demonstratie van grote klasse. Sayginer won van Blomdahl met 40-29 in 13 beurten (3.076), Tasdemir won van Nilsson met 40-29 in 17 beurten (2.352). Het fantastische Turkse succes komt niet uit de lucht vallen. Het was de derde opeenvolgende overwinning op rij op dit kampioenschap voor landen, nadat de Turken recent ook individueel hoog scoorden met de wereldtitel van Tayfun Tasdemir in Donghae City, Korea en de World Cup overwinning van Tasdemir in Las Vegas.
De Turkse vlag en het volkslied, die het Turkse volk in deze zware tijden zo dicht bij elkaar brengt, brachten in de Duitse arena en bij de twee winnaars diepe emoties teweeg. Tasdemir en Sayginer vielen na de laatste caramboles in elkaars armen, ze balden de vuisten en vochten tegen tranen van vreugde. De Turken verdienden het mondiale succes als geen ander land. Tayfun Tasdemir is al maanden in de beste vorm van zijn leven en ontpopte zich aan het slot van dit toernooi als een ware come-back kid door verloren gewaande partijen nog in winst om te zetten. Semih Sayginer groeide op de slotdag van het kampioenschap naar grote hoogte. In de halve finale versloeg hij eerst Dick Jaspers met 40-30 in 24 beurten, in de finale ging Sayginer langs Torbjörn Blomdahl met series van 10, 7 en 6 naar een eindscore van 40-29 in 13 beurten (3.076 gemiddeld). Tayfun Tasdemir vocht zich tegen Michael Nilsson terug van 24-14 achter naar 30-25 na een serie van 14 en won met een slotserie van 8 met 40-29 in 17 beurten.
De kampioenen en andere hoogst geëindigde teams op het erepodium (Zweden, Nederland en Spanje) moesten het doen met de hulde en de bokalen. Farouk Barki, de president van de wereldbond, excuseerde zich bij de ceremonie dat hij de gouden, zilveren en bronzen medailles niet had meegenomen van de laatste UMB World Cup in Las Vegas.
Tayfun en Semih tonen de Turkse vlag in de emoties na afloop
De prachtige winnaars van het WK in een innige pose aan het biljart
Het podium met de Turken als winnaars, de Zweden als nummers 2 en Nederland/Spanje als nummers 3
De finalisten van het WK bij de huldiging
Semih Sayginer wrijft de tranen van vreugde uit de ogen na de finale
Tayfun Tasdemir in opperste concentratie tijdens de finale
Semih Sayginer op weg naar de eindwinst op het WK
Tayfun Tasdemir (Turkije)
Torbjörn Blomdahl (Zweden)
Michael Nilsson (Zweden)
Het voortraject naar de finales liet prachtige partijen en veel spanning zien.
De eerste clash in de halve finales tussen Turkije en Nederland werd in het slot van de partij tussen Tayfun Tasdemir en Jean Paul de Bruijn beslist, toen Dick Jaspers zonder veel kans had verloren van Semih Sayginer. De Turkse kampioen versloeg de Nederlandse kampioen met 40-30 in 24, waarin Jaspers tegen zijn reputatie in geen hoge series kon scoren. De hoogste was 6, voor Sayginer 7.
Jean Paul de Bruijn moest de kansen voor Nederland verdedigen en had Tayfun Tasdemir lang onder controle: de Nederlander startte met 8-0, liep daarna uit naar 27-16, leide nog met 32-26, maar kon de aanval van Tasdemir in die fase niet pareren. De Turk stond nog achter met 33-30, maar finishte dan in twee beurten met 6 en 4. De Bruijn deed nog een uiterste poging: hij demarreerde met een serie van 6 van 33-36 naar 39-36, maar zag Tayfun dan winnen met zijn slotserie van vier: 40-39 in 26. Sayginer was de hoogste in moyenne: 1.666, voor Tasdemir met 1.538, De Bruijn met 1.500 en Jaspers met 1.250.
Voor Zweden herhaalde Michael Nilsson in de halve finale tegen Spanje het kunststukje dat hij al een heel toernooi laat zien. De Zweedse kolos verloor nog geen partij en moest zijn team ook redden in de strijd met de Spanjaarden. Dani Sánchez was meester over Torbjörn Blomdahl met 40-30 in 25 beurten, maar Nilsson was de rotsvaste boei waarop zijn kopman weer kon rekenen. De Zweed sloeg de kloof tegen Ruben Legazpi met een serie van 12 in de 9e beurt (25-12) en sloot af in de 20e beurt, waarna Legazpi nog 7 keer kon scoren in de nabeurt: 40-29.
De Spanjaarden hadden de beste start in de Scotch Double met een 5-0 voorsprong. Daarna ging het tussen de twee teams gelijk op tot 8-7 voor Zweden, dat uitliep naar 13-7 en na vier beurten zonder scoren de eindstreep haalde met 2 punten: 15-7.
Het WK voor landen kreeg de eerste schifting in de knock-outs (kwartfinales) met een spectaculaire strijd tussen Nederland en Zuid Korea. Dick Jaspers werd verslagen door Haeng Jik Kim met 40-38, maar Jean Paul de Bruijn was de redder in nood en won van Jung Han Heo met 40-36 in 20. In de Scotch Double kwam Nederland met 6-0 voor, de Koreanen kwamen terug tot 6-6, maar in de finale was Nederland baas met 15-12.
De Turken speelden gelijk tegen Griekenland door winst van Nikos Polychronopoulos tegen Semih Sayginer (40-22 in 18) en de gelijkmaker van Tayfun Tasdemir tegen Kostas Antonatos (40-27 in 25). De Scotch Double moest de beslissing brengen: de Turken gingen van 4-7 achter met een serie van 8 naar 12-7 en wonnen met 15-7.
Voor Spanje won Dani Sánchez in de kwartfinale van Quyet Chien Tran en gaf Ruben Legazpi de Vietmezen de knock-out met een gelijkmaker van 4 tegen Duc Anh Chien Nguyen. De Zweden versloegen Mexico, vooral omdat Torbjörn Blomdahl fenomenaal was tegen Christian Hernandez (40-17 in 11, serie 15) en Michael Nilsson won van Javier Vera met 40-27 in 19.
Dick Jaspers tijdens de halve finales tegen de Turken
Dani Sánchez (Spanje) verslagen door Zweden
Jean Paul de Bruijn, beste man voor Nederland op de slotdag
Ruben Legazpi, brons met Spanje
De opvallendste resultaten in de voorronden met vier poules van vier waren:
Poule A:
De Turken winnen twee partijen en spelen alleen gelijk tegen Griekenland. De Amerikanen eindigen net als de Grieken met 3 matchpunten, maar gaan als tweede mee naar de knock-out ronden. De Turken met 1.846 gemiddeld en series van 16 en 11, de Amerikanen met 0.940.
Poule B:
Haeng Jik Kim en Jung Han Heo hebben geen beste start tegen Mexico (2-0 verlies), maar herstellen zich met winst op de Duitsers en Egypte. Verrassend eindigt Mexico op de tweede plaats met 4 matchpunten. De Duitsers missen de kwalificatie door het verlies tegen Zuid Korea in de laatste wedstrijd. Korea eindigt met 1.477 voor Mexico met 1.440.
Poule C:
Nederland en Spanje plaatsen zich, de Spanjaarden met 5 matchpunten, Nederland met 5 punten, omdat het gelijkspeelt tegen Spanje en Frankrijk. Dick Jaspers laat één van de hoogtepunten van dit WK zien als hij tegen Dani Sánchez een serie van 20 maakt. De Spanjaarden zijn de hoogste in moyenne: 1.520. Voor Jordanië maakt Mashhour Abu Tayeh in zijn partij tegen Mikael Devogelaere een opvallende serie van 14.
Poule D:
De topfavorieten Zweden en Vietnam plaatsen zich bij de beste 8, maar hebben aan de Belgen een gevreesde opponent. Peter De Backer verslaat zowel Torbjörn Blomdahl als Quyet Chien Tran en eindigt uiteindelijk gelijk met Vietnam in matchpunten. Wesley de Jaeger, de tweede man van België, laat kwalificatie liggen omdat hij tegen Nguyen in de voorlaatste beurt door de klok gaat. Zweden plaatst zich met 5 punten en 1.484. Quyet Chien Tran schittert met series van 17 en 15.