ROESELARE - Zet de ranglijst van de Belgische competitie voor één keer op zijn kop en kijk wat er dan gebeurt: DOS uit Roeselare, vorig jaar gepromoveerd naar de hoogste klasse, gaat aan kop en De Goeie Queue, de regerend kampioen, staat onderaan. Voor heel even maar, bij wijze van aardigheidje voor de supporters, op de dag dat de twee ploegen tegen elkaar spelen.
We weten natuurlijk wel dat het andersom is, maar zeg nou eerlijk: was daar dinsdagavond in het hol van de leeuw, in De Salpho in Malle, ook maar iets van te zien? Was de thuisploeg onverbiddelijk superieur en werden de lantaarndragers met het schaamrood op de kaken naar huis gestuurd?
Ja, in één van de vier partijen, op centre court, waar Frédéric Caudron, die aan het eind van de avond zijn 48e verjaardag inging en tegen Steven van Acker had laten zien dat hij niet voor niets al een paar weken boven alles uitsteekt en in een bloedvorm steekt. De beste Belgische allrounder aller tijden, een ware titelgrossier, draait zijn hand na de World Cup zege in Hurghada niet meer om voor partijen van drie en vier gemiddeld.
Zo ook tegen Steven van Acker, één van de sympathiekste spelers in de hoogste klasse, die af en toe mooie uitschieters heeft, maar door de meester zelf met droge cijfers werd verslagen: 50-18 in veertien beurten, nog maar eens 3.571 gemiddeld en series van 15 en 11 voor de ontketende Caudron. Mooie warming-up, zou je dan welhaast zeggen voor de komende World Cup, volgende week in het Turkse Bursa.
Maar verder? Wat was er nog meer te zien in de partijen tussen De Goeie Queue en DOS Roeselare?
Heerlijke spanning, puntje-van-de-stoel partijen, geen sprake van een onverholen demonstratie van de kampioen en koploper, maar een fris en strijdvaardig optreden van DOS, dat zijn naam (Door Oefening Sterk) alle eer aandeed.
Wat te denken van Cédric Melnytschenko, de Fransman die al weer wat jaartjes meeloopt en nog altijd als een talent wordt gezien? Hij vocht tegen Eddy Merckx als een leeuw. Het resultaat: een verdiende remise (50-50 in 30), die nog net goed was voor de 5-3 winst van De Goeie Queue.
En wat een daverende verrassing van Philippe Vandendriessche, de toch vrij onbekende speler uit Rollegem bij Kortrijk, die onbevangen de partij tegen Jean Paul de Bruijn tegemoet trad en er als fiere winnaar uit tevoorschijn kwam: 42-36 in 42.
De vierde partij, tussen Jerry Hermans en Peter Mostrey, ook bekend als kegelbiljarter, was in niveau zeker de minste, maar niet minder spannend. De Nederlander kon de winst uiteindelijk over de streep trekken, met twee punten verschil (42-40), het duurde alleen wel 59 beurten voordat de laatste carambole was gemaakt.
Zo kwam de kampioen dus zonder schade uit de strijd op de veertiende speeldag, waarop BC Deurne een walk-over had tegen De Witte Molen (8-0), BC Zanzibar, met een nog altijd ongeslagen Roland Forthomme, won van De Ploeg (6-2) en Frans van Kuyk van zijn team (Biljart Express) de show stal met een prachtige serie van achttien.
Ver in de schaduw van Caudron speelde Torbjörn Blomdahl zijn partij tegen Glenn Hofman uit in 26 beurten (50-38) en waren zijn teamgenoten Jean van Erp en Davy van Havere in 26 en 27 beurten uit.
Biljart Express leverde een opvallende teamprestatie tegen Biljartvrienden (8-0 winst): Frans van Kuyk had 1.785 gemiddeld, Gerwin Valentijn 1.724 en Martin Spoormans 1.750.
Mister 100 Lier, met Peter en Raymond Ceulemans als speerpunten, overklaste De Ploeg 2 en BC Herentals leverde een klein stuntje door bij Op de Meir met 7-1 te winnen. De scores lagen overigens wel heel dicht bij elkaar: Horn-Leppens werd 50-48 (26), Rudolph-Van Beers 50-49 (27) en Meylemans-Stitschinsky 42-42.
De Goeie Queue voert de ranglijst aan met 26 punten, gevolgd door BC Deurne en BC Zanzibar met 24. De Ploeg 2 (5 punten), De Ploeg 1 (4) en DOS Roeselare (3) zijn in een hevige degradatiestrijd verwikkeld.