VIERSEN - Het Turkse sterrenteam met Murat Naci Coklu en Lütfi Cenet heeft de wereldtitel driebanden veroverd voor landenteams. Voor zo'n 250 toeschouwers ging het goud naar één van de toplanden in de wereld, in een superfinale tegen Nederland: 40-22 in 17 beurten. De Turken waren superieur en wonnen met 40-22 in 17. De emoties werden de twee winnaars na afloop op het podium te veel. ,,Het is een grote eer om voor ons land en voor de vlag te spelen. We zullen in Turkije als kampioenen worden ontvangen.''
De vier landen op het podium, Turkije, Nederland, België en Zuid-Korea, zijn de landen die de ranglijst aanvoeren van de laatste vijf jaar op dit kampioenschap, dat voor de laatste keer volgens het Scotch Double systeem werd gespeeld. Het Turkse team versloeg in de aanloop naar de finale de regerend kampioen Zuid-Korea in een prachtig gevecht, de Nederlanders versloegen de Belgen in de altijd beladen landenwedstrijd. De WK-winst ging voor de vijfde keer in de historie naar Turkije. Murat Naci Coklu en Lütfi Cenet speelden voor het eerst samen.
De finale was een eenrichtingswedstrijd, vanaf de eerste beurten na de 5-5 gedomineerd door de Turken, die met series van 6, in het middenstuk 5 en 8 en tenslotte in het laatste part met 6 een riante voorsprong namen. Coklu: ,,We hadden net geweldig moeten vechten tegen Korea in een partij die op het eind twee kanten uit kon.'' Cenet: ,,De wedstrijd tegen Nederland miste die spanning, omdat we te ver wegliepen.'' Dick Jaspers: ,,We hebben heel het toernooi hard moeten vechten, jammer dat het in de finale niet meer lukte.'' Raymond Burgman: ,,Toch kunnen we terugkijken op een prachtig toernooi en mogen we trots zijn op dit WK-zilver.''
De wedstrijd in de eerste halve finale in de klassieker tussen Nederland en België, kreeg een onwaarschijnlijk scenario. Dick Jaspers en Raimond Burgman verrichtten met Oranje een klein wonder in de Derby der Lage Landen. Nederland haalde de finale door een overwinning met 40-37 in 26, nadat het was teruggekomen van een grote achterstand (17-0 in 8 beurten). De come-back na de pauze gaf de wedstrijd een niet meer verwachte kanteling.
Dick Jaspers schetste later het begin van de partij: ,,We moeten al om tien uur aan de tafel, dat is voor niemand prettig. Voor ons was het een koude start, met moeilijke posities en de Belgen die vanaf de start prachtig speelden.'' Raimond Burgman: ,,Dan kijk je naar het scorebord en staan we 17-0 achter. Dat wordt een zware missie, maar we kennen, vormen al dertig jaar een geweldig duo als we samen moeten spelen. En we zijn allebei enorme vechters. Dat hebben we waargemaakt.''
Nederland kwam na 17-0 achter eerst terug naar 20-12, kwam al dichtbij op 23-20 en kwam voor het eerst op een voorsprong met een serie van 12: 36-33. De wedstrijd kreeg nog even een spannend slot op 37-37, maar Nederland had stalen zenuwen in de laatste beurten. Oranje haalde opnieuw de finale na drie overwinningen op dit WK: twee keer met Jaspers/Burgman, één keer met Jaspers/Jean van Erp.
De Turken wonnen de thriller in de andere halve finale tegen Zuid-Korea in een zenuwslopend slot. De partij ging op en neer tot in de laatste fase: Turkije leidde met 13-10 na een serie van 7, de Koreanen hadden een voorsprong van 28-20 na tien beurten. Het slot van de partij ging in met 38-38 op het scorebord, het werd 39-39 toen de Turken in de 20e beurt het laatste punt maakten: 40-39. Jae-Ho Cho mocht naar de acquit om gelijk te maken, maar speelde de bal 'te kort' en miste.
De Koreanen bezweken onder de druk van een nieuwe greep naar de titel. In de laatste twee WK's was het goud voor de Aziatische grootmacht: eerst in 2.017 met Sung-Won Choi en Jae-Guen Kim en vorig jaar met Sung-Won Choi en Dong-Koong Kang.
Het WK voor landen, voor de laatste keer met het Scotch Double systeem, kende een paar hoogtepunten: onder andere de wedstrijd tussen Colombia en Turkije in de voorronden (40-38 in 16) en later in de knock-outs de Nederland-België en de prachtige finish in de partij tussen Turkije en Korea (40-39). De sfeervolle zaal in de Festhalle was op de eerste dagen matig gevuld en miste onder meer de supporters van de Duitsers. Het thuisteam kon niet doordringen tot de knock-outs. Op de finaledag was er redelijke zaal met zo'n 250 toeschouwers.
