SITTARD – De overwinning kwam uit de lucht vallen, maar op het eind liep alles anders. Jean Paul de Bruijn (59) zette een haast hachelijke situatie om en liet de finale van de Grand Prix in Sittard zijn kant uit rollen. ,,Met dank aan Jean van Erp’’, zei hij schertsend, terwijl de verliezer zijn wonden likte en omdat het er bijna heel de partij zo anders had uitgezien. Jean Paul de Bruijn won zaterdagavond de Grand Prix in de partij waarin hij de vorm net op tijd had gevonden. Ook al vroeg hij zich later hardop af: ,,Wat is nou vorm in biljarten?’’
Jean Paul de Bruijn loopt na de overwinning 4 tegen 4 in titels. Hij won vier keer het Nederlands kampioenschap en won nu ook vier keer een Grand Prix. ,,Ik kwam slecht weg in de finale, maar liep met 7 en 8 weer in de pas op 16-16.’’ Jean van Erp bleef maar scoren en liep weer uit naar 24-16 (in 14) en 31-18 (in 17). Het ging er langzaam naar uitzien dat The Iceman eindelijk sinds 2015 weer eens een Grand Prix zou winnen, maar toen werd opeens de partij weer een wedstrijd. JvE miste drie keer op rij, Jeepee kwam met 3 en 7 op 31-30. En weer deelde Jean een gevoelige tik uit: 38-31. JvE: ,,Ik had het toen natuurlijk moeten afmaken.’’ Jeepee: ,,Ik ben blijven vechten, kwam terug met een vijfje naar 38-36.’’ De laatste knock-out kwam van Jean Paul: de matchbal en de winnende carambole op 40-38 in 27.
De Zeeuw, net een week terug van zijn biljartstage en promotietoer in China, filosofeerde na zijn winst over vorm: ,,Ik kan echt niet beweren dat vorm bestaat.’’ Het voorbeeld: ,,Ik win in mijn laatste groepswedstrijd in 47 beurten, geen vorm dus. En een dag later maak ik 18 en 10 tegen Harrie van de Ven, ik speel sterk tegen Jeffrey Jorissen (40 in 20), win in een tactische partij van Glenn Hofman en ik maak op het beslissende moment uit tegen Jean in de finale. Dan vraag ik oprecht: wat stelt nou vorm voor.’’
Jean van Erp mopperde: ,,Het is zoo zuur, ik was zo goed, met hoge moyennes, mijn drie partijen voor de finale in 22, 21 en 20 beurten. Ik maak 30 in 10 tegen Sam van Etten, 30 in 9 tegen Barry van Beers. Waarom kan ik het dan niet afmaken in de finale? Zenuwen? Tsja, natuurlijk, dat heeft iedereen, maar op zo’n moment. Ik was zo dicht bij, eindelijk kon ik weer een Grand Prix winnen. En dan gebeurt dit, zoo zuur.’’
De finaledag ging van start met de sensatie van de Grand Prix: Sam van Etten versloeg Dick Jaspers met 40-33 in 18 in de eerste knock-out ronde. Jean van Erp won van Dave Christiani, Jean Paul de Bruijn had maar 17 beurten nodig tegen Harrie van de Ven en Glenn Hofman maar 18 tegen Huub Wilkowski. Zo ging het naar de ronde met de beste 8.
Jean van Erp was weer goed, nu tegen Sam van Etten, de killer van Jaspers met 40-26 in 23, Barry van Beers versloeg Raimond Burgman (40-33 in 19). Jean Paul de Bruijn schakelde Jeffrey Jorissen uit (40-30 in 20) en Glenn Hofman won van Kay de Zwart met 40-27 in 31.
Het kwam tot een halve finale met vier routiniers: Jean van Erp was veel sterker dan Barry van Beers met 40-21 in 20 en Jean Paul de Bruijn bleef Glenn Hofman ruimschoots voor: 40-28 in 30. Allemaal goed voor een finale tussen Jean Paul de Bruijn en Jean van Erp, twee spelers met 3 Grand Prix overwinningen op hun palmares. De Zeeuw, na hectische weken in China, bleek het meest koelbloedig en klimt naar de bovenste posities op de ranglijst. Jean van Erp, die net in de top tien stond, verzekerde zich met zijn finaleplaats in elk geval al van een ticket voor de Masters.
De eindstand:
1 Jean Paul de Bruijn
2 Jean van Erp
3 Barry van Beers
4 Glenn Hofman
5 Raimond Burgman
6 Jeffrey Jorissen
7 Sam van Etten
8 Kay de Zwart
9 Dick Jaspers
10 Harrie van de Ven.