De nieuwe Nederlands kampioen Dick Jaspers maakte afgelopen weekend een interessante opmerking, sprekend over zijn tegenstander in de finale, Glenn Hofman. "Het doet me plezier dat hij weer World Cups gaat spelen. Barry van Beers ook, overigens. En Dave Christiani. Dat zijn toch sterke spelers. Met de beste tien Nederlanders doen we helemaal niet onder voor de beste tien Belgen."
Als iemand aan de bar dat zegt, soit. Maar als Dick Jaspers zijn mening geeft, dan luister ik altijd met aandacht. Dus ik heb zijn voorzetje opgepikt, en ben me er eens in gaan verdiepen. Wie zou dat winnen, de strijd der Lage Landen?
Zou ik de World Cup gemiddeldes eens naast elkaar moeten leggen? Nee, dat werkt niet. Sommige spelers hebben er al jaren niet aan meegedaan. Het zal moeten komen uit de competitiemoyennes, en die zijn bovendien nog eerlijker ook. Het cijfermateriaal lag klaar, ik moest het alleen nog even sorteren.
Maak twee lijstjes met de beste tien Belgen en de beste tien Nederlanders, en dan zie je dat negen van die Belgen ook in de Nederlandse competitie spelen, en acht van de Nederlanders in de Belgische. Voor Jaspers en de Kleine (niet actief in België) en Philipoom (alleen reserve in Nederland) heb ik hun partijen uit de Duitse Bundesliga bijgevoegd, om toch aan een representatief aantal caramboles te komen. Een moyenne over 800 punten is altijd eerlijker dan een moyenne over 400 punten.
We beginnen met de wedstrijd tussen de twee nummers tien: Jef Philipoom (1.248) tegen Barry van Beers (1.295). Allebei spelen ze niet hun beste seizoen, ze kunnen ook 1.3 of 1.4 aan. Barry staat 0.047 hoger, maar Jef heeft natuurlijk een schat aan ervaring, en hij heeft al eens 50 in 10 gespeeld. Ik houd het even op "onbeslist". De stand is 0,5 - 0,5.
Op plek 9 neemt Francis Forton (1.275) het op tegen Anno de Kleine (1.302). Twee ervaren krachten, maar de Hollander vind ik toch de hardste noot om te kraken. Allebei hebben ze opmerkelijke prestaties achter hun naam: Forton maakte ooit eens gelijk met dertien, de Kleine speelde een 50 in 9. Ik ga mee met het gemiddelde: België 0,5 - Holland 1,5.
De nummers acht zijn Kurt Ceulemans (1.302) en Gerwin Valentijn (1.315), allebei persoonlijkheden aan de tafel, met een heel eigen speelstijl. Ik denk dat Kurt's moyenne aardig goed klopt, en dat Gerwin wel iets beter kan. Hij heeft diverse seizoenen boven de 1.4 gespeeld. Dus Nederland loopt verder uit: 0,5 - 2,5.
Bord zeven, daar speelt Peter de Backer (1.340) tegen Raimond Burgman (1.397). Een interessante partij tussen twee van de slimste en meest genadeloze tactici in het moderne driebanden. Opnieuw ligt het voordeel in Holland. De Backer kan ijzersterk voor de dag komen, maar hij is inconsistent. Burgman wint de ene GP na de andere, hij heeft de beste kansen en brengt de stand op 0,5 - 3,5.
Op plek zes vinden we Martin Spoormans (1.378) en Jean van Erp (1.465). Martin is de oudste van de twintig, maar hij kan nog steeds vlammen. Jean zou ik willen betitelen als "de meest professionele amateur" ter wereld. Hij maakt erg weinig fouten, en scoort zwaarder dan Spoormans: 0,5 - 4,5.
Peter Ceulemans speelt tot dusver 1.515 in de Nederlandse en Belgische competitie
Peter Ceulemans (1.515) neemt het op plek vijf op tegen Frans van Kuyk (1.508). De Nederlander had in het verleden een paar seizoenen boven de 1.6, de Belg is een stuk jonger en op de weg omhoog. Maar ze hebben allebei ruim duizend punten gemaakt dit jaar, en het verschil is nog minder dan twee beurten! Ik kan dit onmogelijk anders scoren dan als een "onbeslist": het is 1-5.
De grote kanonnen dienen zich aan, om te beginnen met Roland Forthomme (1.564) en Dave Christiani (1.514). Teamgenoten in België, ze kennen elkaar goed. Christiani heeft vijf partijen boven 3.000 op zijn naam, Forthomme deed het al 23 keer. Christiani heeft een hoogste serie van 21, Roland is mede-wereldrecordhouder met 28. Dit is duidelijk: advantage Belgium. Het wordt 2-5.
Op plek drie speelt Eddy Leppens (1.650) tegen Glenn Hofman (1.525). Uiteraard ben ik een fan van Glenn (dat rijmt), maar dit duel is wel veel gevraagd. Leppens was onlangs maar twee millimeter verwijderd van de finale van het wereldkampioenschap. Hij heeft gewoon wat meer paardenkrachten onder de motorkap dan de jonge Hagenaar: het is 3-5.
Nog twee wedstrijden te gaan, en de geweldenaar Eddy Merckx (1.777) neemt het op tegen Jean Paul de Bruijn (1.700). Wat een fantastisch seizoen speelt JP, nog nooit was hij ook maar in de beurt van 1.7 over een jaar. Onlangs heb ik hem van dichtbij 40 in 12 zien maken, en dat was een pure demonstratie van technisch kunnen. Jammer genoeg voor Holland is het niet genoeg tegen de kleine kannibaal. Merckx speelt met regelmaat seizoenen boven de 1.8, hij is de trotse eigenaar van dat bizarre wereldrecord (50 in 6), en hij gaat ook van de Bruijn winnen. Het is inmiddels 4-5.
Alleen de twee beste spelers van de wereld zijn nog over. Frédéric Caudron (2.302) tegen Dick Jaspers (1.887). Partijen boven de 3.000? Dat kunstje hebben ze samen al bijna 300 keer uitgehaald. Dick heeft tot dusver een tegenvallend seizoen in Nederland (1.635), maar hij heeft extreem sterk gepeeld in Duitsland (2.4 over zeven partijen). Caudron heeft een formidabel, misschien wel recordbrekend seizoen, met een gecombineerd moyenne boven de 2.3 in Nederland en België. Dat is nog nooit vertoond. Zelfs voor Jaspers kunnen we het verschil tussen 2.302 en 1.887 niet negeren: Caudron maakt gelijk en België - Holland eindigt in 5-5.
Realiseer ik me wel dat Forton echt van de Kleine kan winnen, dat Jaspers al heel vaak Caudron heeft geklopt, dat een partij tussen Kurt en Gerwin twee kanten op kan? Natuurlijk weet ik dat. Neem het allemaal niet te serieus, en lees dit met dezelfde glimlach waarmee ik het heb geschreven.