BARCELONA - De korte stop tussen de World Games in Wroclaw en de Verhoeven Open in New York brengt hem voor even terug bij zijn vrouw en dochtertje in zijn eigen vertrouwde Barcelona. Daarna vertrekt Dani Sánchez, de globetrotter onder de biljarters, alweer naar de States voor een nieuwe uitdaging. De afterparty na zijn overwinning op de World Games was eigenlijk niet zo indrukwekkend, de sfeer was relaxed. Twee uur had hij nodig voor de dopingcontrole, wachtend op de ceremonie in de biljartarena, twee korte interviews en in de avonduren een dinertje met David Alcaide, de Spaanse poolspeler, en Japanese spelers en vrienden.
De Spaanse wereldkampioen driebanden heeft op de World Games bovenal weer eens laten zien dat hij - en niemand anders - de meest gelouterde en succesvolle biljarter van 2016 en inmiddels ook van 2017 is. Drie keer, van de vijf keer dat driebanden op de World Games werd gespeeld, ging de overwinning naar Dani Sánchez, twee keer in een finale tegen Dick Jaspers, nu tegen Marco Zanetti. Met het palmares dat hij sinds vorig jaar bij elkaar heeft gespeeld, stelt de Catalaan, viervoudig wereldkampioen, terecht vast: ,,Dit is de beste periode uit mijn carrière.''
Hij mist het thuisfront door al dat reizen, te meer omdat hij zes jaar geleden met zijn merknaam DS (Dani Sánchez) een zakelijke onderneming is begonnen in Zuid-Korea, veel zaken doet in Japan en vorig jaar in Seoul met zijn zakenpartners een fonkelnieuw biljartcentrum heeft geopend. ,,Ik ben maar zelden meer thuis, omdat ik heen en weer moet reizen naar Azië, toernooien speel, competities en afspraken moet maken met relaties. Maar het is mijn job, het is mijn leven zoals ik het graag leef.''
Zijn naam is gevestigd door de klinkende successen in de grote mondiale toernooien en competities, sinds hij in 1998 in het Franse Rezé op zijn 22e jaar, zijn eerste wereldtitel veroverde ,,Ik heb geen tijd meer om te trainen'', bekent hij. Desondanks blijft Sánchez maar winnen, in de eerste plaats door zijn ongeëvenaarde technische klasse, gevoel voor creativiteit, dodelijke trefkracht, maar ook en vooral door een gevreesde killersmentaliteit. Vraag maar aan Dick Jaspers (World Cup, Luxor), Haeng-Jik Kim (WK, Bordeaux), Marco Zanetti (World Games, Wroclaw): wie met Dani Sánchez naar de finish gaat, moet ongeveer hetzelfde gevoel hebben als tegenstanders van het Duitse voetbalelftal. BBC-commentator en oud voetballer Gary Linneker deed ooit een legendarische uitspraak: ,,Voetbal is een eenvoudig spel, 22 mannen lopen achter een bal gedurende 90 minuten en op het einde winnen de Duitsers.''
Behalve wereldkampioen (Bordeaux, 2016) won Dani Sánchez de World Cup in Luxor (2017), werd hij gekozen tot Speler van het Jaar (2016), won hij de Supercup (Antwerpen, 2017), klom hij op naar de nummer één positie op de wereldranglijst en was hij voor de derde keer winnaar op de World Games, nu in Wroclaw.
Kozoom sprak tussen de World Games en het toernooi in New York met de Spaanse sterspeler en legde hem elf korte vragen voor. Dani Sánchez dus, een prettige, vriendelijke persoonlijkheid, een gezelligheidsroker, relaxed in de kringen van zijn vele vrienden, altijd beschikbaar voor openhartige interviews in zijn bijna volmaakte, grappige Spaans/Engels.
Kozoom/Frits Bakker: Met al die opeenvolgende successen... Maak eens een top 3 van de meest glorieuze momenten uit 2016 en 2017?
Dani Sánchez: Voor mij was het winnen van de Europacup met FC Porto zeker het mooiste. Ik heb er enorm van genoten om met mijn team eindelijk dit succes te halen en te vieren met heel de FC Porto familie. Daarna volgt het wereldkampioenschap in Bordeaux en als derde de World Cup in Luxor met een nieuw toernooirecord.
Kozoom/FB: Hoe heb je de finale op de World Games tegen Marco Zanetti ervaren. Zelf zegt Marco dat hij op het eind van de partij bezweek onder de spanning.
DS: Het was een moeizame en moeilijke wedstrijd. Marco startte fantastisch en ik had weinig vertrouwen in de eerste helft van de partij. Ik kon niet in mijn focus komen en was bij elke positie bang dat ik zou missen. Maar aan het eind kwam ik in mijn ritme en had ik af en toe een beetje geluk. Het is altijd moeilijk om tegen Marco te spelen, omdat hij zo'n geweldige vechter is. Hij maakte twee fouten in de eindfase, misschien kwam het door de spanning. Maar zo is het altijd: als je niet mist, win je altijd.
Kozoom/FB: Je zei ooit, met een glimlach: ik sterf nog eens op het biljart, zo hard moet ik soms vechten om een partij te winnen. Je had ooit een Spaanse mevrouw als mental coach, nu nog steeds?
DS: Ha, ha... Het lijkt erop dat ik graag onder druk speel en dan op mijn best ben, maar dat is niet altijd zo. Ik voel me op mijn best als mijn hoofd fris is en ik me optimaal op een wedstrijd kan concentreren. De mental coach was een Spaans meisje, die me begeleidde tijdens het WK in Lugo in 2005, met wie ik nog altijd goed bevriend ben. We spreken elkaar nog, maar we werken niet meer samen. Ze helpt me alleen af en toe als ik haar nodig heb.''
Kozoom/FB: Hoe belangrijk zijn de World Games voor jou? En welke indruk heeft het toernooi op je gemaakt?
DS: Je speelt voor de kleuren van je land, voor de eer en voor niets anders. Er is geen prijzengeld en je krijgt geen rankingpunten. De medaille is voor mij genoeg om me te motiveren. Ik vond het een goed georganiseerd toernooi met een prima entourage en sfeer. En ik voelde me supergoed na de overwinning.
Kozoom/FB: Hoe verklaar je de twee sterke jaren met zo veel overwinningen, ondanks alle drukte als zakenman en in het gezinsleven tussendoor?
DS: De DS compagnie heb ik nu zes jaar en ik heb moeten leren om ermee om te gaan. Dat is niet gemakkelijk. Zoals ik zei: ik heb nooit meer tijd om te trainen. Maar ik voel me goed nu, dat is het belangrijkste voor een sportman om te kunnen presteren. Het goede gevoel hebben, fris in je hoofd zijn, in een partij je helemaal op het biljarten kunnen concentreren. Dat is voor mij belangrijker dan trainen. Als mijn hoofd goed is, als ik me mentaal sterk voel, dan speel ik altijd goed. Verder speelt de ervaring natuurlijk een grote rol, het spel steeds beter begrijpen en daardoor meer zelfvertrouwen krijgen.
Kozoom/FB: Ik geef een voorzet: de meest technische spelers in de wereld zijn Caudron, Sánchez, Jaspers, Haeng-Jik Kim, Sayginer. De top vijf van mentaal sterke spelers, harde vechters: Zanetti, Jaspers, Sánchez, Sung-Won Choi, Merckx. Mee eens?
DS: Ha, ha... zou kunnen, ik spreek me daar liever niet over uit.
Kozoom/FB: Wat je privéleven betreft: hoe ga je daarmee om? Wie zijn je beste supporters in je omgeving?
DS: Het is moeilijk om vaak zo lang weg te zijn. Mijn dochtertje Lucia is negen nu. Ze vindt het leuk als ik biljart en kijkt vaak op Kozoom. Mijn vader Daniel en moeder Josefina zijn mijn beste supporters. Ze kijken altijd naar mijn wedstrijden, maar houden niet van reizen. Alleen als ik in Barcelona of in de buurt speel, komen ze kijken. Wat mijn vrienden betreft heb ik een paar echte supporters die me steunen door dik en dun.
Kozoom/FB: Volgende week naar New York, hoe lang is het geleden dat je daar hebt gespeeld?
DS: Ik heb elf jaar niet meegedaan, 2006 was mijn laatste keer. Het was meestal een periode waarin ik thuis wilde zijn en daadoor New York er niet bij wilde doen.
Kozoom/FB: Behalve alle individuele toernooien die je gaat spelen, in welke competities speel je voor een team?
DS: Voor FC Porto natuurlijk, mijn thuisclub. Verder alleen op Mallorca en in Italië.
Kozoom/FB: Wie is of zijn in de wereldtop eigenlijk je favoriete spelers om tegen te spelen?
DS: Moeilijk te zeggen. Ik hou ervan om sterke, spannende partijen te spelen, tegen wie het ook is. Ik speel wel graag tegen Nguyen, omdat zijn acts heel origineel en niet gemaakt zijn en omdat hij grappig is om naar te kijken.
Kozoom/FB: Hoe moeilijk is het om je weer op te laden voor New York.
DS: Overal waar ik speel, wil ik mezelf verbeteren en op mijn best spelen. Ik ben altijd gemotiveerd, zeker ook in New York, in een veld met zo veel sterke spelers. Ik kijk er naar uit om terug te keren na zo veel jaren afwezigheid. Ik voel me eigenlijk overal wel thuis en ben graag onder (biljart)vrienden.
Dani Sánchez na zijn overwinning op de World Games met Marco Zanetti en Sameh Sidhom
Dani Sánchez (voorgrond) met twee andere Spaanse biljarters op de World Games: Javier Palazón en de poolspeler David Alcaide
Dani Sänchez met een van zijn grote biljartvrienden, de ex-wereldkampioen, Japanner Ryuji Umeda