HOLBAEK – De nieuwe wereldkampioene in het driebanden voor dames heeft een vriend, een hond en een kat thuis, is nooit een ’girly girl’ geweest (geen jurken, geen hoge hakken), wel een uitgaanstype, is verknocht aan haar sport en is overrompeld met felicitaties na het winnen van de wereldtitel door veel vrienden en collega’s. Ze kan het nog altijd niet geloven dat ze dit grote, mondiale succes heeft behaald en koestert alle mooie reacties.
Charlotte Sörensen (net 42, uit Holbaek) trad twee weken geleden in de Franse stad Blois aan de Loire uit de schaduw van de Nederlandse biljartkoningin Therese Klompenhouwer. De overwinning was min of meer sensationeel, want Therese en de jonge Koreanen waren de topfavorieten. De nieuwe Deense ster Charlotte Sörensen, geschoold en opgeleid in het poolbiljart, mag een jaar lang de kroon van beste van de wereld in het driebanden dragen. ,,Ik kreeg een welkom in Denemarken dat onvergetelijk was met het volkslied, vlaggen en een spandoek.’’ De wereld staat al een paar weken op zijn kop voor Charlotte. ,,Het is nog steeds moeilijk om te geloven dat ik het wereldkampioenschap heb gewonnen.’’
Wij vroegen de Deense wereldkampioene voor een uitgebreid interview voor Kozoom, terugkijkend naar het WK, met het verhaal over haar jeugd, de opleiding, de studie, haar verdere leven, over biljarten, vrienden, werk en thuis. Kortom: een kijkje in het leven van Charlotte Sörensen.
Kozoom/Frits Bakker: Hoe was je eerste week als de nieuwe wereldkampioen, in je omgeving, onder vrienden, collega's, was er veel publiciteit in je land en reacties van mensen in de stad waar je woont?
Charlotte Sörensen: Oef…, de eerste week was een beetje gekkenhuis. Zo veel mensen hebben me gefeliciteerd, radio's en journalisten hebben me gebeld voor interviews, een regionaal tv-station was bij me thuis om een clip te maken voor de tv. Ik word nog steeds benaderd door de pers en ik denk niet dat ik ooit zoveel aan de telefoon heb gezeten. Toen ik vrijdag na het WK thuiskwam in Denemarken stonden er zo’n 30 vrienden en familie op het vliegveld om me te verwelkomen met het Deense volkslied, vlaggen en een spandoek. Gelukkig was ik het weekend vrij, dus er was tijd om alle verzoeken af te handelen. Zondag heb ik een aantal van mijn beste vrienden en familie mee uit eten genomen om het te vieren. Maandag ging ik weer aan het werk en verrasten zo'n 40-50 collega's me met felicitaties. Verder heeft mijn werk twee artikelen geschreven, één voor het intranet en één voor LinkedIn. Aangezien ik in totaal zo'n 10.000 collega's heb, gaat het naar heel wat mensen buiten de biljartomgeving. Zaterdag verraste mijn club me - met de hulp van mijn vriend - met een feest, waar zowel carambole- als snookerspelers waren. Komende vrijdag houdt de Deense biljartbond een receptie voor me. Ik heb ook geprobeerd een beetje te ontspannen met een paar lange wandelingen met mijn hond. Het is veel om te verwerken, natuurlijk is het alleen maar positief, maar ik heb het nog steeds moeilijk om te geloven dat ik het wereldkampioenschap heb gewonnen. Dat zal nog wel even duren. Ik heb ook nog wat werk te doen, wat best moeilijk is om me op te concentreren.
Kozoom/FB: Persoonlijk: waar, wanneer geboren, opgegroeid in een gezin met meer kinderen, hoe was je vroegste jeugd in het gebied waar je woonde, was het met veel vrienden, buiten spelen, heb je leuke herinneringen?
Charlotte: 9 september 1982 geboren in Holbæk (ongeveer 60 km van Kopenhagen), waar ik nu woon met mijn vriend Tommy Ebeling, mijn hond en kat. Als twintiger heb ik ongeveer tien jaar in Kopenhagen gewoond. Ik heb een grotere zus, geen kinderen. Mijn jeugd was vrij normaal, denk ik. Ik was altijd actief met verschillende sporten: voetbal, karate enzovoort. En veel vrienden. Ik maakte mijn huiswerk vrij snel, zodat ik kon gaan sporten en bij vrienden zijn. Ik ben altijd heel onafhankelijk en doelgericht geweest, ben op mijn 15e (met instemming) bij mijn ouders weggegaan en heb altijd geprobeerd stabiliteit en zekerheid in mijn leven te hebben.
Charlotte Sörensen, de focus aan het biljart (foto Dirk Acx)
Charlotte, de ontlading na de winnende carambole op het WK (foto Ton Smilde)
Kozoom/FB: Wat waren de populaire sporten voor meisjes in Denemarken in jouw vroege jaren en later? Had je sportidolen, was je sportief actief, hoe waren je tienerjaren? Uitgaan bijvoorbeeld, hield je van muziek, dansen, hoe kijk je terug op die mooie jaren van je leven? Kortom, wat voor jonge meid was jij?
Charlotte: Voetbal en basketbal waren heel populair in mijn tienerjaren met mijn vrienden. Maar we waren ook kinderen die samen gingen biljarten in de Holbæk Biljart Club, dus biljarten was niet onbekend voor mijn vrienden en klasgenoten. Ik ging graag naar feestjes en hing graag rond met vrienden. Dus al op jonge leeftijd moest ik prioriteit geven aan biljarten en het sociale leven. Ik heb nooit veel idolen gehad in mijn leven, maar Roger Federer en Victor Axelsen (Deense badmintonspeler) hebben me erg geïnspireerd. Ik ben nooit een “meisjesachtig” meisje (’een girly girl’) geweest, heb nooit hoge hakken en jurken gedragen omdat dat niet comfortabel voelde bij het biljarten. En de hoge hakken beïnvloedden mijn houding aan tafel, dus dat was een no-go.
Kozoom/FB: Hoe kwam het biljarten in je leven of ging het eerst alleen maar over studeren en werken aan een toekomst?
Charlotte: Mijn vader speelde biljart en was vrij goed in mijn geboortestad. En in de zomer runden hij en mijn moeder een bar met een biljarttafel (Deens 5-pins). Dus voor openingstijd in de zomervakantie op school begon ik te spelen als ik me verveelde. Ik was ongeveer 12 jaar toen. Mijn vader nam me mee naar de plaatselijke biljartclub en sindsdien speel ik biljart. Het is altijd een hobby geweest - maar met een grote impact in mijn leven - naast studeren of werken. In het begin ging het alleen maar om het plezier, en in die tijd speelden er veel jonge mensen in Denemarken en in mijn club. Ik had al snel succes in de jeugd- en damestoernooien, dus het was makkelijk om door te gaan met spelen. Mijn ouders hebben me altijd gesteund en reden me rond in Denemarken voor toernooien en trainingen.
Kozoom/FB: Hoe zag je eerste biljartfase eruit? Hoe en wanneer ontdekte je dat je ergens een meer dan normaal talent voor had?
Charlotte: Ik ben dus begonnen met Deens 5-pin, de meest gespeelde biljartdiscipline in Denemarken. Het wordt ook alleen in ons land gespeeld. Ik won mijn eerste dames-handicaptoernooi, speelde mee en steeg al snel in niveau en won andere toernooien, zowel voor jeugd als vrouwen. Verder waren we met ongeveer 10-15 jonge spelers op mijn club, en hadden we 3 keer per week jeugdtraining na schooltijd met een coach. Hij trainde techniek en allerlei lay-outs met ons en maakte trainen leuk, zodat het vrij gemakkelijk was om te blijven biljarten. In die tijd ging ik ook naar karate, maar omdat twee sporten te veel was, moest ik kiezen. Dat werd uiteindelijk biljarten. Toen ik 15 was, won ik het Deense kampioenschap voor vrouwen in Deens 5-pins in de hoogste rang. Op dat moment probeerde een vrij goede Deense poolspeler (Carsten Krøyer) me te overtuigen om pool te proberen, wat ik ook deed toen ik 17, 18 jaar was. Ik heb zo’n 10, 11 jaar pool gespeeld en begon ook wat geldtoernooien te spelen in bars rond Kopenhagen, waar ik wat geld kon verdienen om mijn internationale pooltoernooien te financieren, dus ik kon het me in die tijd veroorloven.
Kozoom/FB Wil je iets zeggen over relaties: ik bedoel vriend of vriendinnen die ook biljarten, biljartfans, een vriend bijvoorbeeld die je alle ruimte geeft om je te ontwikkelen in je sport?
Charlotte: Ik woon samen met mijn vriend Tommy Ebeling, die ook driebanden speelt (gemiddeld rond de 1.1). We zijn al ongeveer 16 jaar samen. Hij speelde vroeger ook pool en we kennen elkaar uit die tijd. Hij was degene die me 5 jaar geleden overtuigde om driebanden uit te proberen en hij heeft me onderweg ook gecoacht. Biljarten maakt dus een groot deel uit van ons leven.
Kozoom/FB: Hoe ben je in het maatschappelijke leven terechtgekomen? Studie, stages, solliciteren en een baan. Waar en wat voor werk, hoeveel uur, met collega's die meeleven met je sport? Boeiend, interessant werk?
Charotte: Ik werk voor de Deense belastingdienst en ben daar al 22 jaar (sinds 2002). Ik werk 38 uur per week met 7 weken vakantie per jaar. Veel van mijn collega's volgen mijn biljartspel en hun support is prachtig, omdat ze alleen maar willen winnen en geen inzicht hebben in het spel (posities, patronen, gemiddelde enz.), dus dat koester ik heel erg. Na de basisschool heb ik 3 jaar aan de business school gestudeerd, en toen ben ik 2 jaar stage gaan lopen als kantoormedewerker. Daarna werd ik aangenomen bij de gemeente op de belastingafdeling en volgde ik nog wat kleinere avondopleidingen, maar in die tijd was biljarten al een groot deel van mijn leven. Ik won het Europees kampioenschap in 8-ball dames in 2003 en concentreerde me daarna alleen nog maar op mijn werk en daarna op de praktijk. In 2008 werd bij mijn vader kanker geconstateerd en ik had bijna afgezegd voor het Europees kampioenschap pool, dat ook 25 jaar bestond. Ik ging toch en won de straight pooldiscipline. Mijn vader overleed kort na het EK en omdat hij altijd een groot deel van mijn biljartleven heeft uitgemaakt, maakte mijn verdriet het heel moeilijk om daarna te spelen. Opeens was het niet leuk meer, hoe hard ik ook probeerde of wilde. Daarom stopte ik rond 2009/2010 met spelen bij de Deense Biljartbond (DDBU).
Kort daarna bood mijn werk me aan om te gaan studeren voor belastingaccountant, wat ik accepteerde. De studie bestond uit school onder werktijd en huiswerk in mijn vrije tijd. Het duurde 3,5 jaar en in die tijd speelde ik alleen maar Deense 5-pins in bars, primair voor de lol, maar ik deed ook mee aan geldtoernooien, die hier in Denemarken vrij groot zijn.
Een paar jaar na mijn studie wilde ik weer serieuzer biljarten. Ik sloot me daarom aan bij een club en begon weer Deense 5-pin toernooien te spelen onder de Deense Biljartbond. Ik speelde zowel damestoernooien als open toernooien in Deens 5-pins. Rond 2018 bereikte ik het gemiddelde, waarbij ik kon deelnemen aan het hoogst geplaatste toernooi in Deens 5-pins. Op dat moment dacht ik dat het een open toernooi was, maar het bleek een “men-only” toernooi te zijn. Daarom mocht ik dat toernooi niet spelen.
Omdat ik op dat moment niet hoger kon komen in Deens 5-pins, moest ik toen bedenken wat ik met mijn biljart ging doen. Ik besloot daarom weer van discipline te veranderen en overwoog of internationaal 5-pins of 3-banden Omdat er op dat moment geen Europese toernooien voor vrouwen waren in internationaal 5-pins, en met de push van mijn vriend Tommy, besloot ik om driebanden te proberen in september 2019.
Charlotte Sörensen, opgeleid in pool, nu aan de top van driebanden
Kozoom/FB: En nu ben je ineens wereldkampioen. Wat verandert dat in je leven? Hoe ga je ermee om in je omgeving. Had je vooraf de illusie dat je de beste van de wereld kon worden? Keek je op naar Therese of naar de Koreaanse jonge sterren?
Charlotte: Ik weet nog niet wat er zal gebeuren nadat ik dit wereldkampioenschap heb gewonnen. Ik heb nog steeds een full time baan en mijn focus is nog steeds om een evenwichtig leven te hebben tussen biljart, werk en sociaal leven. Ik moet nog steeds veel werken en leren in driebanden. Het winnen van het wereldkampioenschap verandert daar niets aan. Zelfs voordat ik het wereldkampioenschap won, gebruikte ik bijna al mijn vakantie om toernooien te spelen, en het is best moeilijk om deze puzzel in elkaar te passen. Ik hoop dat ik op den duur minder uren kan werken, zodat ik zowel wat meer kan trainen als wat meer tijd heb om te ontspannen, en dat ik het niet zo moeilijk heb om alles te laten kloppen met vakantie, training en toernooien enzovoort. Ik doe ook vrijwilligerswerk in het biljart, in de eerste plaats in de twee clubs waar ik lid van ben. Dat geeft me zowel energie als zelfontplooiing, dus ik hoop dat ik hiermee door kan gaan zo lang er balans is in mijn leven.
Ik heb er altijd van gedroomd om een medaille te winnen op het WK, zowel toen ik nog pool speelde als nu ik driebanden speel. Ik heb er altijd naar gestreefd een betere biljarter te worden en aan mijn zwakkere vaardigheden te werken door een hoge kwaliteit in mijn training te hebben. Daarom oefen ik ongeveer 80-90% alleen thuis, en maximaal 20% met anderen. Toen ik zilver won op het EK in 2022, begon ik te geloven dat ik bij de top van het dames driebanden kon horen. Ik wist echter dat er nog een lange weg te gaan was naar Therese, met haar hoge spelniveau en ervaring, en ik moet gedisciplineerd blijven werken om een constante speelster te worden in de top, zoals Therese.
Kozoom/FB Wat die ambities betreft: is Denemarken een land waar je zou kunnen leven als professionele sportster, bijvoorbeeld zoals in Korea of zelfs Nederland (Therese)?
Charlotte: Ik weet niet wat de toekomst me zal brengen. Het is allemaal nog vrij nieuw, maar ik ben benieuwd of en hoe het hierna zal veranderen. Mijn focus is nog steeds om mijn driebandenspel te blijven ontwikkelen, samen met mijn coach Tonny Carlsen en mijn vriend Tommy. Gelukkig heb ik deze twee mensen aan mijn zijde, die me kunnen helpen met mijn biljartspel. En het moet allemaal leuk blijven voor mij, want dat is mijn belangrijkste waarde als biljarter, dus dat is mijn belangrijkste focus naast alle andere dingen waar ik me op richt.
Het is hier in Denemarken erg moeilijk om professional te worden, omdat er geen steun is van de overheid. Maar als ik wat minder uren kan gaan werken en over het algemeen een vast inkomen kan behouden, zou ik daar om te beginnen heel blij mee zijn en dan zien we wel wat er gebeurt.
Kozoom/FB: Zijn er mensen aan wie je veel te danken hebt in je carrière tot nu toe en in je leven?
Charlotte: Ja, er is veel en er zouden er hier nog meer genoemd kunnen worden. Ik kijk altijd terug naar de coach die we hadden toen ik een kind was, Leif Kildbrandt, en die ons drie keer per week trainde, en we speelden zo veel in die tijd. We hadden zo veel plezier en hij was daar de belangrijkste reden voor. Hij begon me ook de tools te geven om met hoge kwaliteit te oefenen, ook al realiseerde ik me dat toen nog niet. Helaas is hij enkele jaren geleden overleden. Toen ik pool speelde, nam de Deense bond Jörgen Sandman (algemeen secretaris van de WPA) aan als bondscoach. Hij liet me kennismaken met zijn trainingsprogramma genaamd het PAT-programma (Playing Ability Test), waar ik in die tijd vele uren aan heb besteed om de oefeningen uit het programma te oefenen. Dit programma ontwikkelde mijn grondbeginselen en techniek zo sterk. Ik denk dat het harde werken met dit programma de belangrijkste reden is voor mijn succes in het biljarten in het algemeen. Het was ook dit programma dat me structuur gaf in mijn training en ik me kon focusen op kwaliteit in plaats van kwantiteit, wat ik beschouw als mijn ’wapen’ om de top te bereiken en me te kunnen meten met professionals, zowel in pool als in driebanden. En ook met de mannen hier in Deens 5-pins.
In driebanden heb ik het geluk dat ik veel goede Deense spelers om me heen heb, die me altijd hebben willen helpen. Maar vanaf het begin bracht de Deense bond me in contact met Tonny Carlsen, die me begon te coachen en dat nog steeds doet. We ontmoeten elkaar ongeveer drie keer per jaar, maar we praten ook vaak over de telefoon en bespreken wedstrijden, indelingen enzovoort. Hij heeft me vorige week ook op afstand gecoacht tijdens de wereldkampioenschappen. We oefenen meestal in zijn club, de Randers Billiard Club, waar we zijn biljartsysteem gebruiken. Dat heeft me geholpen om de lijnen op orde te krijgen en om nieuwe zwakke punten in mijn spel te vinden waaraan ik moet werken. We zijn nu ook goede vrienden geworden en ik koester onze relatie heel erg
De Deense bond heeft me ook vanaf het begin gesteund, toen ik met driebanden begon. Vooral de voorzitter Torsten Danielsen en Marianne Mortensen, voorzitter van het damesbiljart in Denemarken. Behalve dat ze me steunden met de coaching van Tonny, wezen ze me ook een sportpsycholoog toe, Jørn Ravnholt. Zijn methodes waren en zijn nog steeds erg effectief tijdens mijn tijd in het driebanden en voor mijn succes in deze vijf jaar.
Dan is er natuurlijk mijn vriend Tommy, die zelf ook biljart en me daarom ook heeft gecoacht, maar hij is natuurlijk ook mijn partner. Zonder hem zou ik niet de balans in mijn leven hebben, die nodig is voor deze reis. Hij heeft me ook verschillende keren geholpen om me uit mijn comfortzone te duwen, wat niet altijd gemakkelijk is, aangezien ik nogal koppig ben.
En tenslotte mijn vader en moeder, tot aan zijn overlijden, die me altijd hebben gesteund in alles wat ik doe en ik ben ze altijd dankbaar dat ze in mijn leven zijn.
Kozoom/FB: Kun je je grote rivalen in het biljart beschrijven? Therese bijvoorbeeld, wat voor speelster is zij? Van de jonge Koreaanse talenten en de Zuid-Amerikanen? Zullen de kampioenen van de toekomst voornamelijk uit Azië komen of kan Europa een hoofdrol blijven spelen?
Charlotte: Ik weet niet echt veel over driebanden in Korea en Zuid-Amerika, dus ik kan daar niets over zeggen. Maar het is zeker dat Koreaanse spelers altijd rivalen zullen zijn, ze produceren zoveel talenten, wat erg indrukwekkend is. Ik kijk ernaar uit om mettertijd meer inzicht te krijgen in het biljarten in Korea.
Therese is een sterke speelster, met veel ervaring en een zeer professionele benadering van de sport. Dat geldt zowel voor haar spelvaardigheden, maar zeker ook mentaal. Natuurlijk ben ik erg onder de indruk van haar op de tafel, maar ook daarbuiten, nu ik haar beter heb leren kennen. Ze heeft zoveel sportiviteit en was heel vriendelijk en ondersteunend voor me, ook op het wereldkampioenschap in Blois. Ze is zo'n geweldige ambassadrice voor dames driebanden.
Kozoom/FB: Hoe zie je de PBA, de Koreaanse profbond, kijk je daar vaak wedstrijden? Wat vind je van de sfeer daar? En van de kracht van het vrouwenbiljart. Wat vind je bijvoorbeeld van Ga-young Kim, de Koreaanse dame die daar zoveel toernooien wint en veel geld verdient met haar sport. Zou zij een gevreesde tegenstander zijn voor jou en de wereldtop van de UMB?
Charlotte: Ik kijk niet veel naar de PBA, alleen een beetje in het begin. Ik ken Ga-young Kim uit mijn pooltijd en we hebben twee keer samen gespeeld op het WK 9-ball, waarvan ze er één won, in 2004. Zoals ik me haar herinner, is ze mentaal een sterke speelster en ik denk dat ze top zou zijn als ze onder UMB had gespeeld, maar het is moeilijk te vergelijken met de andere opstelling en puntentelling.
Charlotte met haar moeder Laila
Kozoom/FB: Tot slot: Therese's filosofie is opvallend en interessant: dat poolbiljartspelers een voordeel hebben om zich te ontwikkelen tot drie-bandenspelers. Kun je die theorie wat verder toelichten?
Charlotte: Ik weet niet of het een voordeel is, maar het is meer dat poolspelers vaardigheden hebben die handig zijn in driebanden en die de overgang voor een deel gemakkelijker maken, hoewel het nog steeds moeilijk is. Voor mij persoonlijk, omdat ik zowel pool als Deens 5-pins heb gespeeld, heb ik vaardigheden van beide, die me helpen in driebanden. Deens 5-pins heeft hetzelfde type ballen, hetzelfde type tafel (alleen met gaten), en het patroon van de ’cueballs’ is vaak vergelijkbaar met driebanden, dus dat heeft veel geholpen bij mijn overgang. Ook het richten naar de 2e bal, wat het primaire doel is in dat spel. Toen ik voor het eerst begon, was ik echter behoorlijk de weg kwijt, omdat ik zowel de pockets als de pins miste, die ik toen voor mijn lijnen gebruikte, dus het was inderdaad een harde leercurve, en hard werken. Bij pool - of biljarten in het algemeen - moet je een hele rechte afstoot hebben en het vergt veel oefening om dat voor elkaar te krijgen. Een rechte afstoot geeft je een hogere stabiliteit, wat je stootniveau kan verhogen, iets waar ik persoonlijk altijd aan heb gewerkt in mijn biljartcarrière. Verder ontwikkel je vaardigheden om de tweede bal precies te raken en in de richting te sturen die je wilt, wat ook een goede vaardigheid is in driebanden.
Ik speel nog steeds een beetje Deense 5-pins, omdat het mijn nauwkeurigheid op de tweede bal oefent, mijn driebanden niet negatief beïnvloedt (de ballen hebben dezelfde grootte, in tegenstelling tot pool) en bijdraagt aan het plezier. Ik geloof dat het trainen van andere biljartdisciplines je kan helpen bij je ontwikkeling.
Bedankt voor het openhartige interview, Charlotte.