Olympisch niveau in fantastische entourage

14-08-2015

Gepubliceerd door frits bakker

Dani Sánchez één van de twee beste winnaars van de eerste dag

HO CHI MINH - Stickertje van Mister Pizza op de mouw, klein snorretje, sikje en het dofzwarte haar in een kuifje schuin naar voren gekamd. Wie had er eigenlijk in het internationale driebanden ooit iets van gehoord: de Koreaan Dae Kwon Shin, die voor het eerst in een hoofdtoernooi van een World Cup tegenover de beroemde Dick Jaspers stond? Dat wordt een makkie voor de Nederlander, zou je bijna hardop zeggen. De Koreaan, één van de tien in de knock-out stage, was in werkelijkheid niet meer dan een toevalstreffer. Twee voorronden overleefd als zevende (1.333) en als tiende (1.304).

Het nummer 728 (!) op de wereldranglijst met twee schamele puntjes. Wat had Dick Jaspers, de nummer drie en winnaar van de World Cup in Luxor, nou te vrezen van deze plaatselijke vedette in dit veld?

Maar wacht nou even met een te voorbarige conclusie: Dae-Kwon stond, na een serie van elf, al vrij snel voor met 22-15 in 5 beurten, de partij ging van start op een ongelooflijk niveau (4.600 en 3.337 gemiddeld na zes beurten) en Jaspers moest werkelijk al zijn klasse bovenhalen om de Vietnamese vechtjas te overmeesteren.

Het lukte uiteindelijk toch, zij het met een klein verschil (40-37 in 13 beurten) en Dae Kwon Shin had nog een nabeurt. Toen hij finishte met drie stond er een score op het bord die als beste remise ooit kan worden geregistreerd: 40-40 in 13 beurten, allebei 3.077. De beste tot vandaag was de partij tussen Torbjörn Blomdahl en Jae Ho Cho in de World Cup in Guri vorig jaar: 40-40 in 14 beurten.

De apotheose draaide uit op een anti-climax voor Dick Jaspers: met de zenuwen gierend door het lijf miste de Nederlander de acquit. Dae Kwon Shin greep zijn kans, scoorde de ene carambole die nodig was voor de overwinning en liep juichend weg van de tafel.

Van de dertien Europeanen in het totale veld van 32 gingen er negen naar de beste zestien. De tien Koreanen werden gereduceerd tot drie, drie Vietnamezen blijven over van deze schifting en één Afrikaan, Sameh Sidhom. De tweekamp lijkt na één knockout ronde al beslist in Europees voordeel

Dick Jaspers en Dae-Kwon Shin voor de start van een historische partij.

De balans na twaalf van de zestien partijen gaf een historisch beeld te zien, behalve de recordpartij van Jaspers en Shin. Twaalf winnaars waren in totaal goed voor 480 caramboles in 228 beurten: 2.105 algemeen gemiddelde. Twee series van zeventien, drie keer een gemiddelde van 3.076 en na zestien partijen tien winnaars boven de twee gemiddeld. Wie niet beter wist, zou denken dat het Olympisch niveau was.

Dani Sánchez demonstreerde een grandioze vorm in zijn partij tegen Tae Jun Oh met op een stand van 23-20 een finish van tien en zeven. Roland Forthomme was uitzonderlijk goed, Marco Zanetti, Quyet Chin Tran, Frédéric Caudron en Tayfun Tasdemir. Dick Jaspers was misschien wel de beste nummer zeventien ooit van een World Cup met 3.076 gemiddeld. Maar ook Vinh Ly The, Jérémy Bury, Jean Paul de Bruijn, Tae Jun Oh en Dong Koong Kang zijn uitgeschakeld met hoge moyennes.

Het driebanden krijgt in de sportzaal van de World Cup in Ho Chi Minh een nieuwe dimensie en gaat een nieuwe toekomst tegemoet: wie durft nog terug te denken aan het tijdperk Raymond Ceulemans en de latere jaren waarin de stilte nog altijd heilig werd verklaard en na ieder klein kuchje een vernietigende blik in de zaal werd geworpen?

Torbjörn Blomdahl heeft geen last van de concentratie voor de volle tribunes in Ho Chi Minh

De Marco Zanetti's van nu, Dick Jaspers, Jérémy Bury, Roland Forthomme, ze zullen er stuk voor stuk aan moeten wennen. Deze World Cup in Vietnam is een doorbraak: vanaf de tribunes klinken onophoudelijk juichkreten, dalen staande ovaties en af en toe zelfs spreekkoren neer op de spelers. Zelden valt er een stilte in de zaal. De entourage is overweldigend en inspireert de spelers tot grootse daden.