BRANDENBURG - De introductie was zorgvuldig gekozen, op het Europees kampioenschap alle disciplines in Brandenburg. Het Nederlands team kegelbiljarten kwam deze dagen in een prachtige outfit aan de tafels op dit mega-toernooi. Keurige donkerblauwe vesten, opvallende rood-wit-blauwe strik, professioneel gesoigneerd. De promotietoer, zoals de vier spelers dit eerste grote optreden beschouwen, is geslaagd, de sportieve ambities werden niet helemaal gehaald.
Toch verdient kegelbiljarten in Nederland een eerlijke kans, al was het alleen al door het aanstekelijke enthousiasme van Alex ter Weele. De 50-jarige initiatiefnemer van het kegel-project (ook wel 5 pins) heeft de route feilloos uitgestippeld. De door de Italianen, met een potentieel van tienduizenden sterke spelers, gedomineerde discipline staat in Nederland aan het prille begin van de ontwikkeling. Alex ter Weele, uit Losser: ,,Ik ben verliefd geworden op het spelletje en wil er alles aan doen om het binnen nu en vijf jaar een serieuze status te geven.''
Kleine succesjes op het EK in Brandenburg waren bovenal bemoedigend en hoopgevend. ,,Maar de sportieve missie is min of meer mislukt'', zegt de Nederlandse promotor met een gepaste zelfkritiek. ,,We wilden bij de beste acht landen van Europa komen, maar misten de kwartfinale door een paar kostbare missers. En ach... misschien was dat ook wel te hoog gegrepen voor zo'n allereerste keer op dit podium.''
Met vier spelers afgereisd (Alex ter Weele, Dave Christiani, René Dericks en Roy van Wietmarschen) was er in de beslissende fase slechts ijdele hoop. Twee potjes werden individueel gewonnen (Christiani en Van Wietmarschen), Alex ter Weele was dicht bij een gewonnen setje tegen de latere Italiaanse finalist Daniel Lopez, maar verder was dit EK te vaak een festival van storende, soms cruciale foutjes, verkeerde speelbal, reglementaire voetfout, verkeerde inschattingen van de posities en bovenal, gebrek aan ervaring.
,,Dat is allemaal verklaarbaar hoor, want we hadden amper op een grote matchtafel gespeeld'', voert Dave Christiani als plausibel excuus aan. ,,Ik had er toch wat meer van verwacht, dat gevoel overheerst bij mij'', vult Alex ter Weele het betoog van zijn bekendste speler aan.
Dave Christiani: ,,Ik speel hier op dit EK verschillende disciplines: driebanden, kader en nu dus ook kegel. Mijn concentratie is vooral gericht op driebanden, dus ik heb geen uren kunnen trainen op het kegel. Maar het is een fascinerend spel, daar ben ik achter gekomen. Ik wil het absoluut serieuzer gaan benaderen, zodat ik over twee jaar een kans heb om een ronde te overleven. Het is een prachtig spel voor de toeschouwers als ze zich een beetje in de spelregels willen verdiepen. Maar dat is vaak zo: mijn oma vond eerst helemaal niks aan snooker, maar nadat ik haar de regels had uitgelegd, kijkt ze naar elke wedstrijd.''
,,Het is een tactisch en strategisch spel'', verduidelijkt Ter Weele. ,,De Italianen zijn de meesters, daar is het ongelooflijk populair. De Italiaanse topspelers lachen om de bedragen die toppers in het driebanden verdienen. Ik schat dat er zo'n vijftig, zestig profs zijn. Ze staan mijlenver boven de rest en dat is zo maar niet in te halen, vermoed ik. Daarna komen de Denen, Zwitsers, de Fransen en de Duitsers. Ik wil ons vijf jaar de kans geven om ook naar dat niveau te groeien.''
Dave Christiani: ,,Ik vrees dat het voor vrij spel en kader steeds moeilijker wordt. Je hoort het steeds vaker: mensen blijven niet zitten kijken om 200 keer dezelfde stoot te zien. Hoe graag ik het zelf ook doe, hoe geweldig het ook is om Raymund Swertz te zien spelen, het is de realiteit. Ik denk dat kegelbiljart meer potentie heeft. Als je de Italianen ziet spelen, dan sta je met je mond open, zó mooi. Ze doen met de ballen wat ze willen.''
Kegelbiljart, zegt Alex ter Weele, is ook een beetje tegenstandertje pesten. Je moet niet alleen zelf scoren, maar een onmogelijke positie achterlaten, is minstens zo belangrijk. Dat hebben wij nog lang niet in de vingers.'' Dave: ,,Ik ben in januari van dit jaar gevraagd om mee te doen op dit EK en had het spel nog nooit gedaan. Het is interessant voor de jeugd, omdat het laagdrempeliger is, zoals poolbiljarten. Daar jagen ze de speelbal in een tros met ballen en boeken heel snel vooruitgang. Dat is bij kegelbiljart ook: snel scoren, niet eerst jarenlang trainen, zoals bij vrij spel en kader, om naar een hoog niveau te groeien. Ik zie er absoluut toekomst in.''
Alex ter Weele zag het spel voor het eerst in 2013 op het EK en raakte er in 2015 door veel naar Kozoom te kijken nog meer aan verknocht. ,,We hebben een toernooitje georganiseerd in Nederland, met steun van KVC en onder meer met Therese Klompenhouwer en René Dericks bij de deelnemers. Puur om het te promoten en er binnen vijf jaar een volwaardige spelsoort van te maken. We kregen ook al snel toestemming van de bond om een viertal naar het EK af te vaardigen. In de eerste plaats om ervaring op te doen en omdat het een unieke promotie is voor dit spel in ons land.''
Volgend jaar komt er een echt Nederlands kampioenschap. ,,Ik hoop op vijftig, zestig deelnemers, dan is ons eerste doel al bereikt'', vindt Ter Weele.
,,Daarnaast wil ik kijken of het mogelijk is een aantal clinics te organiseren. Binnenkort, bij de bekerfinale in De Bussel in Oosterhout, is er een soort interland Nederland-België. Wij gaan er een arena opbouwen en een toernooitje spelen met twee Nederlanders, twee Italianen, twee Belgen en twee Duitsers.''
Voor wat de prestaties betreft op dit EK: Roy van Wietmarschen won een partijtje tegen een Luxemburger, René Dericks verloor kansloos van een Italiaan in een partijtje dat hooguit tien minuten heeft geduur en daarna met 2-1 van een Zwitser. Dave Christiani won van een Oostenrijker met 2-1 en verloor van een Belg met 2-0, puur door gebrek aan ervaring. ,,Ik speelde in een spannende eindfase twee keer met de verkeerde bal. Als je carambole-biljarter bent, dan is het heel erg opletten of je met wit of geel moet spelen. Wij zijn gewend dat de bal die nog uitrolt van de tegenstander is, hier is dat precies andersom. Het is vaak een automatisme om dan de verkeerde bal te nemen.''
Alex ter Weele speelde tegen de latere Italiaanse finalist, verloor twee sets kansloos en was in de tweede set dicht bij een verrassing. De vier spelers waren dus snel uitgeschakeld. Met het team dacht Alex ter Weele een kans te hebben om de poulefase te overleven. ,,We hebben het tegen Luxemburg echt laten liggen, anders waren we er bij geweest. Tegen de Zwitsers werden we weggespeeld met 5-0.''
De conclusie? Alex: ,,We hebben veel ervaring opgedaan, veel gezien en contacten gelegd in deze wereld. Alle vier de spelers gaan er zeker mee door en vinden het een machtig mooi spel. Vanaf nu gaan we een strakke lijn uitzetten. Spelers kunnen zich voor een Europees kampioenschap plaatsen op een NK. De promotietoer moet succes hebben, daar ben ik van overtuigd. Ik voorspel dat kegelbiljarten over een paar jaar heel bekend is in Nederland en steeds meer mensen zal boeien.''