Driebanden
BOLZANO – Het leven gaat weer gewoon door. Marco Zanetti, 62. Uit Bolzano, Italië, is terug van de World Cup in Sharm El Sheikh, waar hij als één van de boegbeelden van de oudere generatie een sensationele overwinning behaalde. Hij won van Eddy Merckx in de finale, een ander kopstuk uit het driebanden, en versloeg in de aanloop naar de finale onder andere Torbjörn Blomdahl en Frédéric Caudron. Maar het leven gaat weer gewoon door, vertelt hij in een interview met Kozoom nadat Marco Zanetti zijn vijfde World Cup in zijn carrière heeft behaald en in de top tien aller tijden staat ,,Ik ben 100 tot 120 nachten per jaar van huis, ik moet meer trainen dan in mijn jonge jaren, ik sport graag, ik drink geen alcohol en als ik thuis ben, lijd ik een rustig leven.’’ Het zijn zo maar wat uitspraken van de laatste World Cup winnaar die vaak in zijn carrière tussen uitersten zweefde van enfant terrible en aimabel sportmens.
De positie op de ranglijst, na zijn overwinning in Sharm, brengt weer wat rust. Zanetti staat met Merckx en Blomdahl op de plaatsen 6, 7 en 8, midden tussen de elite van de top tien. En hij sluit straks het jaar af zonder zorgen om automatische plaatsing voor World Cups en andere kampioenschappen.
Kozoom sprak, zoals altijd om de twee, drie jaar, weer eens met de maestro, kort na zijn terugkeer uit het World Cup resort en met wat vrije weken voor de boeg. Heb je eindelijk tijd voor familie, gezin, vrienden? ,,Zeker, maar niet alleen, want natuurlijk moet ik meer trainen dan vroeger als ik een goed niveau wil handhaven. Het vergt een totale toewijding en fysieke inzet om de problemen te overwinnen die gepaard gaan met ouder worden.’’
Frits Bakker/Kozoom: Wat een opluchting zal dat geweest zijn, terug te zijn aan de top van een World Cup na grote spelers te hebben verslagen in de twee beslissende dagen. Kun je beschrijven wat je innerlijke gevoel was in die twee prachtige dagen? En hoe was de ontlading, hoe heb je het grote, onverwachte succes gevierd?
Marco Zanetti: Het beste wat ik kon doen was omgaan met de momenten waarop ik op mijn stoel zat en mijn tegenstander aan tafel stond. Ik bleef kalm zonder al te nerveus te worden, bleef gefocust en vol vertrouwen, wachtend op de volgende kans om aan tafel te komen. Ik vier het zoals altijd na een overwinning door urenlang te reageren op de honderden berichten met felicitaties die ik ontving en de interviews die ik moest beantwoorden. Een beetje een vreemde viering, nietwaar?
FB/Kozoom: Was er meer druk, meer spanning door het klimmen van de jaren en de positie op de ranglijst, die niet helemaal zorgeloos was?
Marco Zanetti: Absoluut, ja, de druk was groot, maar op die momenten lukt het me vaak om op mijn best te zijn.
FB/Kozoom: Hoe voel jij je dit jaar in de campagne van de grote events? Ben je fysiek fit, mentaal sterk, ben je zonder klachten, kunnen je handen uitvoeren wat je ogen zien en je gevoel aangeeft?
Marco Zanetti: De tijd verstrijkt en tikt niet in mijn voordeel. Het goede dat vanzelf kwam toen ik jong was, is vandaag het resultaat van inzet en veel voorbereiding, niet alleen technisch, maar ook fysiek.
Kozoom/FB: Wat zie jij als je om je heen kijkt naar de spelers van jouw generatie, de gevestigde Europese elite? Zijn ze meer kwetsbaar geworden, komt er een zekere slijtage op de bewegingen, het zicht, is het harder werken om aan de top te blijven?
Marco Zanetti: Het algemene spelniveau blijft stijgen en het wordt steeds moeilijker voor de Europese meesters om aan de top te blijven. De jaren verstrijken voor iedereen en de fysieke problemen van het zicht en de arm worden voor iedereen acuter. Het wordt voor alle spelers van de oudere generatie steeds moeilijker om altijd op hoog niveau te presteren.
FB/Kozoom: Welke morele voorsprong hebben jullie op de jonge spelers uit Korea, Vietnam en andere biljartlanden?
Marco Zanetti: Ervaring, de routine om op het hoogste niveau te spelen die ons in combinatie met een goede spelopvatting in staat stelt om de hoogtepunten van wedstrijden efficiënt te beheren.
FB/Kozoom: De overwinning in Sharm, is dat een volstrekt toeval, omdat al het goede samen kwam, of kan de allerbeste MZ aan de tafel nog immer alle groten verslaan?
Marco Zanetti: Het is een combinatie van verschillende factoren, er is veel vaardigheid voor nodig, maar ook wat geluk. Ik had al kunnen verliezen van Bury en daarna van Caudron, maar deze keer waren zij degenen die fouten maakten en mij in staat stelden om de wedstrijden briljant af te ronden.
FB/Kozoom: Zeg eens eerlijk: wat deed het je om je illustere, vroegere teamgenoten van het beroemde Agipi team te verslaan in prachtige gevechten?
Marco Zanetti: Ik voel gewoon een subtiele voldoening, waarbij ik alleen denk aan het sportieve aspect van de overwinning, meer niet. In het algemeen ben ik het misschien niet eens met bepaalde karakteraspecten van sommige van mijn collega's, maar uiteindelijk overheerst het respect voor ieders vrijheid van meningsuiting. Iedereen heeft zijn eigen geschiedenis en verleden dat we niet kennen. Tegen Blomdahl, net als de wedstrijd tegen Glenn Hofman, speelde ik mijn beste biljart in Sharm el Sheikh. Ik was in staat om de technische nuances te vinden waardoor ik me helemaal op mijn gemak voelde tijdens die wedstrijden.
FB/Kozoom Hoe kon het dat jij zo supersterk was tegen Torbjörn Blomdahl, die van hetzelfde bouwjaar is, en dat hij zo door het ijs zakte? Kan topbiljarten zo mild en vriendelijk zijn en tegelijk voor anderen zo meedogenloos. Kan het verschil zo groot zijn in één wedstrijd?
Marco Zanetti: Veel punten maken en af en toe verdedigen is altijd de beste manier om de tegenstander onder druk te zetten. Torbjorn kon niet in de wedstrijd komen, omdat ik vanaf het begin het spel kon domineren, hij had weinig gunstige posities en kon daar niet van profiteren. Soms kan biljarten vreselijk frustrerend zijn voor ons allemaal! Ik herinner me een persoonlijke nederlaag tegen Caudron in een halve finale van de Lausanne Billard Masters in 2016 met 40-14 en ook mijn succes, ook tegen Caudron, in de finale van het Europees kampioenschap in 2017 met 40-14 (bedankt Carompedia!)
FB/Kozoom: Wat is er nog over van de grillige MZ in karakter, van de speler die soms een enfant terrible is en kan zijn en op zelfde momenten een uiterst aimabel sportmens?
Marco Zanetti: Ik heb gemerkt dat het steeds moeilijker voor me wordt om niet aan mijn voortschrijdende leeftijd te denken en het niet als rechtvaardiging te zien om niet goed te kunnen presteren. Aan de andere kant blijft een deel van mij de jongen die ik was en voel ik nog steeds veel jonge energie in mij.
FB/Kozoom: Toch gingen er ook in deze World Cup finale in Sharm weer geruchten: Marco wil niet spelen met Bilo Salama, een Egyptische arbiter uit de wereldtop, aan de tafel. Is dat verhaal waar?
Marco Zanetti: Bilo is een goede vriend, maar in het verleden heb ik een aantal van zijn ’controversiële’ arbitrale beslissingen moeten accepteren die me helaas pijn hebben gedaan. Het lot wilde dat dit altijd gebeurde als hij mijn scheidsrechter was en op een gegeven moment, twee jaar geleden, hebben we er samen rustig over gepraat. Hij had me glimlachend verteld dat hij me in de toekomst niet meer zou arbitreren en ik geloofde hem. Ik was dus verrast toen ik hem de arena zag betreden in het tweede deel van de finale tegen Merckx en dat destabiliseerde me mentaal. Ik vroeg om een andere scheidsrechter maar na een tijdje kreeg ik te horen dat ik niet de macht had om dat te vragen dus moest ik verder spelen zonder dat mijn wens werd ingewilligd. Maar eind goed, al goed en onze omhelzing na de finale zegt genoeg.
FB/Kozoom: Waarom, want dat valt op, heb jij eigenlijk zo veel vrienden in Colombia?
Marco Zanetti: In Colombia voel ik me alsof ik in mijn tweede huis ben, ik hou van de mensen, ik heb er zoveel geweldige vrienden die me een goed gevoel geven. De liefde voor biljarten is daar geweldig! Als ik kon, vele jaren geleden, probeerde ik altijd de meest verdienstelijke goede Colombiaanse spelers te helpen door ze mee te nemen naar Longoni en een deur te openen voor hun erkenning. Dat gerucht heeft zich verspreid naar Colombia en misschien houden de mensen daarom zoveel van me. Nu gaat het iets beter met het land, een van de grootste biljartlanden ter wereld, maar in het verleden was het bijna onmogelijk voor de spelers om zich te wijden aan het biljarten zoals hier in Europa.
FB/Kozoom: We kennen allemaal het geheim van Raymond Ceulemans, al een verre tachtiger nu, kijk jij wel eens naar je toekomst en hoe lang je dit nog gaat doen?
Marco Zanetti: Op dit moment biljart ik nog steeds in competitieverband, maar als ik stop, blijf ik waarschijnlijk op andere manieren actief. Ik houd er niet van om veel voor de toekomst te plannen en ik heb het geluk dat ik altijd in het heden kan leven. Ik zie veel passie en groot talent over de hele wereld - Vietnam, Korea, Colombia, Mexico - om maar de belangrijkste landen te noemen, die helaas niet eens UMB-toernooien kunnen komen spelen, omdat ze voor die spelers te duur zijn. Het echte probleem is Europa, er is een gebrek aan generatiewisseling, maar we moeten ook erkennen dat ons continent een Europees circuit mist dat spelers zou motiveren om harder hun best te doen. De PBA gaat door op de ingeslagen weg, ik houd echt van de kwaliteit van hun TV-beelden en het zou leuk zijn om minstens één keer per jaar iets samen met de UMB te kunnen organiseren. Maar misschien blijft het bij een wens die moeilijk te realiseren is. Wel vind ik de ontwikkeling van het vrouwenbiljart in Korea, waarvoor de PBA echt belangrijk werk heeft verricht, indrukwekkend.
FB/Kozoom: Kun jij de blik eens op het internationale driebanden richten? Hoe kijk je naar de huidige UMB, de PBA, de ontwikkeling in Europa en in Azië?
Marco Zanetti: Deze vraag is erg belangrijk en verdient een apart artikel. We moeten allemaal streven naar maximale eerlijkheid in sport en rechtvaardigheid.
FB/Kozoom: Ik zag een reactie van jou op de kritiek op de wildcards bij de World Cups. We hebben grotere problemen op te lossen, was de reactie van MZ. Zou jij in de World Cups, de meest aansprekende toernooien, veel willen veranderen? Of zijn het kleinere details die het nog zo veel beter kunnen maken?
Marco Zanetti: Wat mij het meest stoort, is dat zoveel goede spelers zich niet inschrijven voor UMB-toernooien omdat de deelnemerslijst een minuut na het openen van de inschrijving al vol staat met namen. Dit is een bron van frustratie voor zoveel goede spelers. We hebben niet alleen kwantiteit nodig, maar ook kwaliteit. Ik heb voorstellen in die richting gedaan en gevraagd om de inschrijvingen eerst open te stellen voor sterke spelers en later voor zwakkere - maar mijn voorstel werd helaas niet eens in overweging genomen. Ik maak gebruik van dit interview en verklaar me bereid om het beter uit te leggen aan de besluitvormers.
FB/Kozoom: En om te eindigen met de traditionele vraag: heeft MZ nog altijd ambities om voorzitter van de UMB te worden?
Marco Zanetti: Voorzitter worden van een wereldbond is een lastige positie vol ingrijpend veranderende verantwoordelijkheden. Meer dan één speler heeft me dit gevraagd, misschien een beetje gekscherend, maar ik hou zoveel van de competitie zelf en veel minder van ’politiek’ biljarten. Ik kom vaak in contact met de uitvoerende wereld en ik zie over het algemeen weinig samenwerking, slechte communicatie en grote moeilijkheden in interne relaties. Een biljartbestuurder zijn is geen taak die je met plezier kunt doen, maar alleen uit verantwoordelijkheidsgevoel.
Dank je wel, Marco Zanetti
