NEW YORK - Wat doet een jetlag met een speler die voor een groot toernooi staat? Kan hij op tijd weer in zijn ritme komen voordat hij werkelijk in de arena moet verschijnen? Eddy Merckx arriveerde vanmiddag, dinsdag, in het Carom Cafe na een marathonreis van 22 uur, van huis naar Amsterdam, tussenlanding in Istanbul en vandaar naar New York. ,,Ik ben nog niet in mijn hotel geweest, maar de terugslag zal wel komen'', verwacht de Belg, die als één van de vijf geplaatste spelers woensdag pas in het toernooi komt.
,,Je leert ermee om te gaan, want je ritme van dag en nacht moet zich aanpassen. Ik wilde altijd zo snel mogelijk gaan slapen, maar dat lukt toch nooit, ook in het vliegtuig slaap ik hooguit een paar uurtjes. Meestal pak ik mijn laptop als ik aankom en dan val ik vanzelf in slaap.''
Toch doemt er nog even een klein probleem op voor Merckx, die graag naar zijn hotel wil. Vanuit de straat voor het Carom Cafe klinken rond half drie plotseling sirenes van brandweerwagens. Donkere rookwolken komen uit een witte auto voor het café. ,,Alle deuren op slot'', roept een indrukwekkende zware helm met een bijl in blinde paniek. Dat is slecht nieuws voor rokende biljarters, die in de pauze van hun partij een rookstop willen maken voor de deur van het Carom Cafe.
Het blijft nog een tijdje onrustig. De ontploffing kwam vanonder de witte auto, er dreigt gevaar vanwege een gaslek, maar na een klein uur mag de deur weer open. Michael Kang, de eigenaar: ,,We hebben al eerder vanwege ontploffingsgevaar een maand zonder gas en dus ook zonder keuken gezeten.''
Terug naar de jetlags, die soms een fatale uitwerking hebben.
De Koreanen, gewend aan lange reizen naar de World Cups, hadden een paar dagen speling genomen en kwamen al op vrijdag in New York aan na een reis van zo'n vijftien uur. Fréderic Caudron moest vanuit Mexico, waar hij een sponsortoernee voor Kimchi maakte, eerst zes uur vliegen, daarna na een tussenstop in Charlotte, in North Carolina nog eens twee uur met een kleine vertraging. Zoals altijd opgewekt, overal handen schuddend meldde de nummer één van de wereld zich gelijk in het Carom Cafe zonder ook maar een spoortje van vermoeidheid.
De Vietnamezen Quyet Chien Tran en Duc Anh Chien Nguyen: verliezen doet minder pijn als je tegen een vriend speelt
De vier Vietnamezen in het toernooi spelen voor het eerst in New York. Drie van de vier zijn profspelers, Quyet Chien Tran, Quoc Nguyen Nguyen en Vinh The Lyn. De 34-jarige Duc Anh Chien Nguyen, die op dinsdagmorgen een pak slaag kreeg van zijn vriend Tran (25-10) heeft gewoon werk in Ho Chi Minh. Ze hebben er met zijn vieren een vliegreis van zo'n twintig uur opzitten. 'Duc' komt vooral om te genieten. ,,Ik verlies niet graag'', lacht hij vriendelijk, ,,maar tegen vrienden doet het geen pijn.''
De lange reistijd is in elk geval niet de reden waarom zo veel Zuid-Amerikanen zijn weggebleven in New York. Huberney Catano, vorig jaar één van de uitblinkers, is de enige. Alle andere topspelers, zoals Robinson Morales, Jose Juan Garcia, Alexander Salazar, Luis Martinez, Andres Lizarazo, Javier Teran, Luis Aveiga, Alan Campos spelen in deze week de Feria de las Flores, een bekend toernooi in Medellin, waar Marco Zanetti de enige Europeaan is.
Het is slechts een kleine tegenvaller voor het toernooi, waar het niveau in de komende dagen ongetwijfeld naar grote hoogte zal stijgen.
Brandalarm en zwarte helmen voor het Carom Cafe