WINSCHOTEN - Het was zeker niet de finish die Jean Paul de Bruijn voor ogen had, maar wie kon het hem kwalijk nemen. Het Nederlandse fanomeen in het bandstoten, die in Winschoten zijn twaalfde nationale titel veroverde, was het toernooi met acht spelers begonnen in een briljante vorm. Het moyenne na vijf van de zeven ronden (25.00!) zakte uiteindelijk nog naar 21.20, hij verloor de finale van Michel van Silfhout, maar was absoluut de meer dan verdiende Nederlandse kampioen.
Zeker van die titel was hij al voor het ingaan van de finale, omdat Michel van Silfhout, die vijf ronden lang zij-aan-zij met de koploper liep, in de voorlaatste speelronde tegen een ontketende Jos Bongers was gelopen. De Nijmegenaar, die zichtbaar last had van een gebroken bot in zijn bovenarm, kon zijn normale niveau niet halen, maar haalde in de voorlaatste ronde nog een keer verwoestend uit. Die partij, tegen Michel van Silfhout, was de beste van het toernooi: 125-16 in drie beurten met een hoogste serie van 71.
De strijd om het goud was toen beslist. Jean Paul de Bruijn rekende in dezelfde ronde af met Sam van Etten, de jonge revelatie van het toernooi (125-49 in 5) en verzekerde zich van de eindzege.
Hij vertelde later over de finale: ,,Tot aan de finale had ik een supergevoel en 25.00 was natuurlijk een prachtig gemiddelde. Het materiaal was goed, de sfeer, maar in de finale, met veel publiek, veranderden de omstandigheden. Ik had een paar keer butage, daardoor miste ik op belangrijke momenten.'' Michel van Silfhout gaf ruiterlijk toe dat die omstandigheden hadden meegespeeld in de finale. De outsider in het toernooi, van De Veemarkt, bleef lang ongeslagen en eindigde netjes boven de tien gemiddeld. ,,Daar ben ik zeer tevreden mee.''
In de finale nam De Bruijn aanvankelijk door een serie van 51 een voorsprong, maar kwam Van Silfhout terug door series van 46 en 16. Hij leidde na acht beurten met 106-66 en maakte daarna gebruik van de missertjes van zijn tegenstander: 125-98 in 10. Michel van Silfhout rekende voor dat het in het bandstoten de tiende keer was dat hij als tweede op het podium stond. ,,Ik kom altijd net tekort tegen Jean Paul de Bruijn, Jos Bongers, Dick Jaspers of Henri Tilleman. Het was alleen jammer dat er deze keer weinig spanning zat in de finale, omdat het kampioenschap al was beslist door die geweldige wedstrijd van Jos Bongers tegen mij.''
Raymund Swertz eindigde met acht matchpunten als derde op het podium. Sam van Etten, op uitnodiging in het toernooi, viel er net buiten, ook met vier matchpunten, maar een minder gemiddelde dan Swertz. De jonge Noord-Hollander liet evenwel zien dat hij ook het bandstoten al aardig onder de knie krijgt, vooral in zijn laatste partij tegen Leo Koomen met een prachtige serie van 116!!.
René Tull, de finalist van vorig jaar, had een zwakke start, maar herstelde zich goed en kwam nog terug naar de vijfde plaats met acht matchpunten. In zijn laatste partij versloeg hij Jos Bongers met 125-88.
Leo Koomen en Gert van Beek, de invaller, eindigden onderin het veld met 5.85 en 4.15 gemiddeld.
De leden van De Harmonie in Winschoten kreeg een lading complimenten voor de feilloze organisatie en de sfeervolle ambiance in de speelzaal.
De eindstand:
1 Jean Paul de Bruijn 12-21.20-113
2 Michel van Silfhout 12-10.63-79
3 Raymund Swertz 8-11.40-92
4 Sam van Etten 8-9.81-116
5 René Tull 8-8.80-70
6 Jos Bongers 6-9.85-71
7 Leo Koomen 2-5.85-54
8 Gert van Beek 0-4.15-53.