LILLE – We lopen samen over een brug tussen het hotel en de speelzaal van het Europees kampioenschap en kijkt uit over de treinen die passeren. Gülsen Degener heeft haast. Ze is al laat voor haar eerste partij, kon geen taxi vinden en hard lopen is moeilijk, omdat ze last heeft van een grote teen waaraan ze vier weken geleden is geopereerd. ,,Hoe is het, lang geleden, goed dat jullie hier zijn, is Kozoom er ook?’’
De Turkse biljartster, één van de opvallendste verschijningen in het damescircuit en op het Europees kampioenschap in Lille, praat maar door onder het lopen, over het damesbiljarten, over haar vijftienjarige dochter in Berlijn, haar vijf wekelijkse uitstapjes naar Istanbul, over hoe ze haar dagen vult en over haar ambities en motivatie aan het biljart.
Kansen om Europees kampioene te worden? Ja, waarom niet. ,,Mijn Turkse biljartvrienden zeggen altijd: Gülsen, als je beweegt rond het biljart zoals je danst, dan zit het goed. Dan speel je met gevoel, met vertrouwen en met de goede mentaliteit.’’ Maar lang duurde die hoop niet, want op zaterdagavond werd ze uitgeschakeld in de kwartfinale tegen de Belgische Danielle le Bruijn.
Biljarten als een ballerina. Gülsen Degener is 42 inmiddels, is gestopt met lesgeven in het onderwijs, traint niet veel meer, speelt alleen nog competitie in Duitsland en Grand Prix toernooien in Turkije en behoort ook nu nog tot de top vijf van de wereld.
,,Mijn leven ziet er anders uit dan toen ik nog volop World Cups speelde en veel uren aan het biljart stond om beter te worden. Wat ik nu doe? Ik woon in het centrum van Berlijn, ik hou van shoppen, van Turkse eten koken, doe veel aan fitness, hou van uitgaan met vrienden en dansen en ik zorg voor Aylin Diana, mijn dochter van vijftien die studeert aan het gymnasium. Ze is veel langer dan ik, heel knap, doet wat ze graag wil, zoals ik ook altijd ben geweest. Ze luistert naar wat ik zeg, maar doet altijd haar eigen zin.’’
Gülsen, geboren in Sanliurfa, één van de drie kinderen van een vader en moeder die allebei docent Duits waren aan de universiteit, heeft dat eigenzinnige karakter altijd gehad. ,,Ik ben wie ik ben, ook als ik biljart speel’’, zegt ze.
Als mensen vinden dat ze te veel opvalt, moet het maar zo zijn, Gülsen kan er niets aan veranderen. ,,Ik kan me, omdat ik toevallig in een mannenwereld speel, toch niet als een man gaan gedragen?’’
De ambities zijn wat verdwenen. ,,Ik kan me vaak niet meer zo motiveren, omdat we alleen een Europees kampioenschap spelen, maar geen wereldkampioenschap. Het is niet eerlijk om ons te vergelijken met mannen. Ik schat dat er honderd vrouwelijke driebanden speelsters zijn in de wereld. Het niveau ligt natuurlijk veel lager dan bij de mannen.’’
De Turkse titel, die ze zeven jaar achter elkaar heeft gewonnen, kan ze dit jaar zo maar verspelen, omdat ze na twee Grand Prix toernooien op de tweede plaats staat, maar er is nog een derde om de titel te prolongeren. ,,In de laatste Grand Prix in Samsun speelden we onder belachelijke omstandigheden. De zaal was in een basketbalarena zonder airco, met buiten een temperatuur van 44 graden.’’
Misschien dat de motivatie wat terug is, nu ze wordt gesponsord door Longoni. ,,Ik ben er trots op dat ik de enige vrouwelijke biljarter ben met die sponsor.’’ En af en toe is er nog wel een geweldige uitschieter, zoals vorig jaar in de World Cup in Antalya, waar ze haar beste partij ooit speelde. ,,Ik zat met Erkan Akti in de poule, een heel sterke Turkse speler. Iedereen zei, wat jammer dat je al in de eerste ronde tegen hem moest spelen. Ik won met 2-0 in 9 en 10 beurten, meer dan 1.500 gemiddeld.’’
Gülsen Degener won in Lille haar eerste drie partijen in de voorronden. Ze leek klaar voor een nieuwe podiumplaats, want nog nooit op een Europees kampioenschap was ze niet bij de beste drie speelsters. Dat zal nu niet gebeuren, want in de kwartfinale was Danielle le Bruijn uit België een brug te ver.