HO CHI MINH – Het gejuich van de volle tribunes, bekend van de World Cups in Vietnam, was verstomd. Dick Jaspers werd zondag winnaar van de World Cup in Ho Chi Minh, Vietnam, nadat hij twee dagen voor lege tribunes had gespeeld. ,,Het was heel speciaal, heel bizar, zoals we hebben gespeeld’’, zei hij zondagavond toen de huldiging was geweest. ,,We zijn hier altijd een geweldige sfeer gewend, maar nu was het toernooi zelfs bijna niet doorgegaan. We mochten alleen spelen zonder publiek.’’ De reden: de oud-president van Vietnam is gestorven en alle sportevenementen werden afgelast.
Dick Jaspers: ,,Voor mijn eerste partij op vrijdag kreeg ik van de Vietnamees Bao, de oud wereldkampioen, ineens te horen dat het toernooi werd uitgesteld. We zouden vrijdag spelen, maar de laatste twee dagen werden verschoven naar maandag en dinsdag. Ik schrok me rot en zei: maar dat kan niet, dan zijn we allemaal naar huis. Het was heel vreemd, niemand wist wat er ging gebeuren. De president van de UMB, Farouk Barki, heeft uiteindelijk met mensen in hoge sportkringen onderhandeld. De uitkomst was dat we toch mochten spelen, maar zonder publiek.’’
Zo werd Dick Jaspers dus zondag winnaar van zijn 32e World Cup, min of meer in een sereine stilte. De halve finale tegen Quyet Chien Tran, de Vietnamees en de finale tegen Jung Han Heo, de Koreaan, kregen niet de sfeer mee van andere World Cups in het Vietnamese bolwerk. Jaspers: ,,Ik heb er zelf niet zo veel last van gehad, hoor. Volk of geen volk. Als ik een belangrijke partij speel, ben ik toch helemaal op mezelf geconcentreerd en niet op wat er om me heen gebeurt.’’ De Nederlander won de finale met riant verschil, in de halve tegen Tran was het een enerverend gevecht.
,,Mijn moyennes waren hoog, ik heb een heel goed toernooi gespeeld. Ik moet bekennen dat de Hollywood tafels supergoed waren. Ik voelde me geweldig op dat materiaal: stabiel, betrouwbaar en lekker snel. De kleur van de lakens was ook perfect. Het is ook terug te zien aan de moyennes en de hoge series. Ik ben eigenlijk niet zo’n goede starter, maar hier was ik elke keer goed weg. Zelfs een keer met 17, een keer met 9 en in de finale met 6. Zo heb ik bijna alle partijen overtuigend gewonnen en won ik ook bijna elke keer de toss.’’
,,Ik heb in één partij, de halve frinale tegen Tran, wel heel hard moeten vechten om te winnen’’, bekende Jaspers. ,,We gingen gelijk op naar de finish en de zenuwen gingen zeker meespelen. Ik maakte bijna een fatale misser. Toen we 48-48 stonden, dus allebei nog twee, twijfelde ik heel erg aan een zware trekstoot. Ik stond maar te treuzelen. Ik dacht: nee, ik kan mijn speelbal moeilijk onder controle krijgen, ik moet het anders doen. Maar uiteindelijk had ik nog 12 seconden over en geen time-out. Ik koos voor een andere oplossing, maar had veel te weinig tijd. En ik miste. Het had fataal kunnen zijn, maar gelukkig liet ik niet veel goeds achter en miste hij. Ik maakte één en miste ook nog een keer, maar de volgende kon ik het afmaken met mijn tweede matchbal, op een heel gemeen balletje. Wat een opluchting, zeg. Ik heb er wel van geleerd, dit was een grote fout op dit niveau.’’
Het was voor Jaspers zijn eerste World Cup die hij in Vietnam won. ,,Dat gaf me ook een speciaal gevoel, ook al was het helemaal zonder mensen op de tribunes. Het is altijd bijzonder om hier te spelen met die hitte, de vochtigheid, het voelt altijd klam en benauwd en we hebben als Europeanen een lange reis achter de rug. De Aziaten zijn dus in het voordeel, maar gelukkig heb ik het nu overleefd. Ik heb gestreden voor wat ik waard ben, met af en toe een foutje, want ik ben ook geen robot. Voor mijn voorronde zat ik niet in de gevaarlijkste poule, dus mooi om goed in mijn spel te komen. Toen de grote jongens op mijn pad kwamen, Zanetti, Tran en Heo, was ik optimaal sterk.''
Dick Jaspers blijft nog twee dagen in Vietnam. Morgen nog een sponsordag in een groot biljartcentrum, daarna op dinsdag naar huis. De volgende missie op internationaal terrein is de World Cup in Ankara.
Jaspers op het podium met 3 Aziaten
Dick Jaspers op het hoogste podium omringd door Vietnamese fans en organisatoren
Dick Jaspers met de trofee in Ho Chi Minh (foto's Alessio D'Agata)