Dick Jaspers: het WK heeft een magische klank

ETTEN-LEUR - Jarenlang was Dick Jaspers de kampioen van befaamde toernooien als Crystal Kelly en Agipi Masters. Het Crystal Kelly toernooi won de Nederlander acht keer van de achttien toernooien die zijn gehouden. Twee keer was hij de sterkste in het Agipi toernooi, waar hij ook met voorsprong de grootverdiener was.

Hij reist deze week naar Lausanne voor een toernooi met die status, daarna gelijk door naar het WK in Seoul en over drie weken naar de World Cup in Hurghada. Het Zwitserse toernooi is een prachtige warming-up, het WK moet het hoogtepunt van deze hectische weken worden.

,,Het WK heeft voor mij een magische klank.''

Dick Jaspers klaagt niet over het drukke programma. ,,We hebben net drie weken van betrekkelijke rust gehad'', beseft hij. ,,Ik lig trouwens toch nooit stil, want ook in zo'n stille periode blijf ik hard trainen. Dat moet wel als je mee wilt blijven doen met de wereldtop. Ik denk dat de meeste spelers uit de top tien zich tegenwoordig helemaal suf trainen om op dat hoge niveau te blijven spelen.''

Kozoom zocht de drievoudige wereldkampioen en dit jaar winnaar van de World Cup in Porto op voor een interview, op weg naar zijn drie laatste missies van dit jaar.

Kozoom/Frits Bakker: Je niveau is al een paar maanden zeer hoog, in de World Cup van Porto, de landscompetities, de laatste Grand Prix. Verbaas je daarmee jezelf na een paar jaar zonder grote internationale overwinningen?
Dick Jaspers: De mensen kennen me zo wel, heel constant, niet zo veel uitschieters, geen superpartijen, maar wel altijd op hoog niveau. Ik geniet er natuurlijk van dat ik in de competities goed speel, maar ik zou veel liever willen schitteren op één van die grote toernooien. En dan vooral op het WK, veruit het belangrijkste evenement van het jaar. Op een WK kun je je naam vestigen. Dat blijven mensen zich herinneren. Dat is Dick Jaspers, zeggen ze dan, die is al drie keer wereldkampioen geweest. Met een overwinning in een World Cup weten ze niet waar ze aan toe zijn. Veel goeie spelers hebben nooit een WK gewonnen, die hebben het niet meegemaakt om daar in de schijnwerpers te staan.

Kozoom/FB: De competitie is min of meer een verplichting, een vorm van overleven. Zie je dat zelf zo?
DJ: Het is goed dat we in verschillende competities mogen spelen en dat er sponsors zijn die dat mogelijk maken. Daardoor kunnen we blijven bestaan als profspelers. Ik vind de competitie ook ideaal om de vorm uit te testen en ga altijd voluit. Records in de competitie zijn prachtig, maar ik zeg nogmaals, niets gaat boven een WK.

Kozoom/FB: Hoe blij was je met die World Cup zege in Porto. Was het een bevrijding, een bevestiging van je grote klasse na die periode van minder successen, hoe groot je reputatie ook is?
DJ: Ik reageer altijd ingetogen, maar in mijn hart was ik heel blij. Het was een zekere vorm van bevrijding, natuurlijk, hoewel ik geen twijfels heb gehad. Maar je moet ook een beetje geluk hebben in zo'n toernooi. Mijn laatste twee overwinningen in Porto tegen de Vietnamees en tegen Roland Forthomme in de finale hadden ook anders kunnen aflopen. Ik was goed bij de les, kon het onder zware druk goed afmaken en had een beetje geluk. Maar of het nou echt een bevrijding was? Dat viel wel mee. Je zal mij nooit op een roze wolk zien springen. Mijn spel of instelling waren niet veranderd, omdat die grote overwinning een paar jaar uitbleef. Toch was het wel een enorme opsteker. Ik heb er thuis nog een paar dagen van genoten. Daarna word ik dan weer de nuchtere Hollander die zegt: ik moet gewoon weer hard gaan werken. Want ik ben een speler die continue moet blijven trainen.

Kozoom/FB: Heb je wel eens naar een verklaring gezocht voor die paar mindere jaren? Zoals Marco Zanetti nu ook even stilstaat na een fantastisch jaar.
DJ: Het zou een vorm van verzadiging kunnen zijn, zoals Marco het nu ook meemaakt. We balanceren allemaal op een koord waar we zo weer af kunnen vallen. Ik heb altijd het idee dat Frédéric Caudron en Torbjörn Blomdahl makkelijker een toernooi kunnen winnen dan de andere spelers in de top van de wereldranglijst. Dat wij er meer voor moeten doen, zoals Zanetti, Sánchez, Merckx en ik. Wij winnen een partij, maar moeten dan weer de volle concentratie opbrengen voor de volgende partij om weer te schitteren en te blijven winnen. Dat hebben Blomdahl en Caudron minder. Die hebben een groter zelfvertrouwen dan wij. Als ze de tafel voelen, gaan ze in sneltreinvaart door en spelen alleen nog hoge gemiddeldes.

Kozoom/FB: Het niveau van de hele wereldtop blijft maar stijgen, kun je dat verklaren?
DJ: Dat is eigenlijk best vreemd, omdat de partijen korter zijn en we minder tijd krijgen met de 40 seconden regel. Als je niet het goede gevoel hebt, ben je best kwetsbaar met die nieuwe regels. Ook daarin zijn Caudron en Blomdahl beter. Maar over het niveau zeg ik: er zijn meer kapers op de kust en ze zijn allemaal scherper geworden. Het is een soort revolutie in het driebanden. Van de top tien van de ranglijst zijn er tenminste acht of negen die zich helemaal suf trainen. Vroeger was dat veel minder.

Kozoom/FB: Zijn de verhalen die vanuit Korea en Vietnam overwaaien, dat spelers daar vaak acht, negen uur per dag trainen, van invloed geweest? Is het niet zo dat jullie, de Europese toppers, zeggen: we laten ons niet ondersneeuwen door die Aziatische spelers?
DJ: Dat is zeker zo, het speelt mee. De Aziaten zijn heel gefascineerd, heel toegewijd en heel gedisciplineerd. Ze kunnen het opbrengen om lang te trainen, dat is een kwestie van harde discipline. Aan de andere kant zijn wij grote vechters, we kunnen afzien en we zijn tactisch sterk. En we voelen het gevaar van die enorme beleving in die landen. Het is een drijfveer voor ons om het uiterste uit onszelf te halen om de beste spelers van de wereld te blijven.

Kozoom/FB: Die acht uur trainen per dag, geloof jij daarin: dat een topspeler dat moet doen om op hoog niveau te blijven spelen?
DJ: Ik geloof er niet zo in, hoewel ik ook altijd goed blijf trainen hoor. Maar je moet je rust op tijd nemen en het belangrijkste is: lekker in je vel zitten, je goed voelen, zelfvertrouwen hebben.

Kozoom/FB: Voor de al wat oudere spelers, zoals Blomdahl, Zanetti en jij, gaan de jaren al tellen. Hoe groot is de eerzucht nog?
DJ: We hebben niet zo veel tijd meer, denk ik zelf ook wel eens. Er zal een moment komen dat we wat minder worden en dat de gretigheid iets minder wordt. Die instelling leeft ook bij ons: we willen er nog alles uithalen en we zitten nog in de goeie jaren. Ik voel me nog supergoed en ben nog altijd ongelooflijk gemotiveerd. Ik zie de gretigheid nog niet minder worden in de komende jaren en wil zo veel mogelijk de kansen pakken die er nog komen.

Kozoom/FB: Het magische woord komt er weer aan, veel succes Dick, vooral op het WK.
Dick Jaspers: ,,Dank je wel, ik ga mijn uiterste best doen.''