Driebanden
SCHILTIGHEIM – Twee topspelers, allebei drievoudig wereldkampioen driebanden, maakten vanmorgen onafhankelijk van elkaar een aardige analyse over biljarten en topsport. Dick Jaspers sprak in een korte beschouwing over de vele facetten die het spel en de concentratie zo ontregelen.
De Nederlandse wereld- en Europees kampioen, die vanmiddag voor de vijfde en zesde plaats won van Eddy Merckx met 50-42 in 23 beurten (series van negen in de 18e en 19e beurt): ,,We moeten altijd maar naar verschillende punten spelen, dan weer 50, dan weer 40, met een tijdklok van 50 en soms van 40, met of zonder signaal, naar de volle punten of naar setjes, met of zonder nabeurt. Dat maakt het allemaal nog veel moeilijker dan het al is. Waarom kunnen we niet, zoals in alle sporten, spelen volgens internationale regels?’’
Dani Sánchez, die in de partij voor de zevende en achtste plaats Filipos Kasidokostas versloeg met 50-31 in 17 beurten, boog zich vooral over de psychologische kanten. ,,Ik heb ooit, toen ik wereldkampioen werd in 2005 in Lugo, met een sportpsychologe gewerkt die een reputatie had met veel andere topsporters. Ze zei: biljarten is voor mij het meest ondoorgrondelijk van alle sporten.’’
De Spanjaard speelt vaak partijen, waarin hij de controle over de ballen en de tafel tot in de perfectie beheerst, fantastische punten kan maken en zijn wereldklasse demonstreert.
,,Het ongrijpbare van driebanden is, dat je een partij daarna géén gevoel meer hebt, dat alles mislukt, dat je de tafel niet voelt en dat het lijkt alsof je met een vreemde keu speelt. Ik heb vrijdag in de Agipi Masters tegen Kim 25 caramboles gemaakt in 25 beurten. Dat is een gemiddelde dat ik met mijn linkse hand kan spelen. De volgende dag kan het gevoel er plotseling weer wel zijn en kun je drie of vier gemiddeld spelen. Dat is wat de sportpsycholoog bedoelt. Ze kunnen het niet doorgronden, niet verklaren, zoals in fysieke sporten. Het verschil tussen topvorm en een mindere dag is in geen andere sport zo groot. Kijk naar de 100 meter in de atletiek. Als Usain Bolt in topvorm is, loopt hij rond de 9.50, op een slechte dag loopt hij de 100 altijd nog in tien seconden, maar nooit in twaalf seconden.’’
Dick Jaspers: ,,Het fascinerende is natuurlijk wel dat er zo veel verschillende speelstijlen en karakters zijn in het driebanden: Caudron, Sánchez en eigenlijk ook wel Blomdahl zijn spelers die het driebanden veel op intuïtie en gevoel spelen. Ik zelf, maar bijvoorbeeld ook Eddy Merckx en Martin Horn, zijn meer berekende spelers. Mijn kracht, mag ik wel zeggen, is mijn focus op het biljart. Ik weeg mijn kansen af voordat ik stoot, bekijk de positie van alle kanten en wil er zeker van zijn dat ik niet kan missen. Dat maakt het zo moeilijk, als ik in volle concentratie ook nog rekening moet houden met de tijdklok.’’
,,Ik heb ook mijn topperiodes en mindere’’, zegt Jaspers, die in de Agipi Masters niet in echte topvorm lijkt te zijn, maar altijd nog rond twee gemiddeld speelt. Dani Sánchez: ,,Het verschil tussen Jaspers en mij is: als hij een slecht dag heeft, speelt hij 1.800. Ik kan dagen hebben van één gemiddeld, zoals vrijdag, terwijl ik in de weken voor het toernooi voelde dat ik mijn topvorm kon halen.’’
Zo grillig en ongrijpbaar is vorm. Torbjörn Blomdahl, bijvoorbeeld, had in de weken voor Agipi ook dat heerlijke gevoel. ,,Ik speelde op training als in mijn beste dagen.’’
De Zweed, vanavond finalist tegen Kyung-Roul Kim, leek inderdaad herboren in de twee vorige partijen tegen Kasidokostas en Choi.
Zonder psycholoog in zijn omgeving, gewoon op gevoel en intiütie.